ΟΙ ...ΡΟΥΒΙΤΣΕΣ ΝΑΝΑ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ ΚΑΙ ΣΟΝΙΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ! ΚΡΙΜΑ...

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Το πρόβλημα δεν είναι πλέον αν θα τραγουδήσει ο Σάκης Ρουβάς το «Άξιον εστί» των Οδυσσέα Ελύτη και Μίκη Θεοδωράκη, αλλά το τι επιχειρήματα επιστρατεύονται για να μας πείσουν για την οιονεί αναγκαιότητα αυτού του εγχειρήματος. 

Λυπούμαι διότι η κ. Σόνια Θεοδωρίδου, λυρική καλλιτέχνις με αξιόλογη καριέρα (σύζυγος του μαέστρου Θ. Ορφανίδη και συνυπεύθυνη για την επιλογή Ρουβά) έχει χάσει τον μπούσουλα όταν μας λέει πως στο εξωτερικό οι λυρικοί καλλιτέχνες τραγουδάνε «ποπ Σούμπερτ» και άρα και ο Ρουβάς μπορεί να τραγουδήσει το «Άξιον εστι». Δεν υπάρχει καμία αναλογία, για όποιον καταλαβαίνει. 

Και μας είπε ακόμη ότι «η κριτική από την κακοήθεια έχει διαφορά». Και η αλήθεια από το ψέμα, έχει επίσης μεγάλη διαφορά, κ. Θεοδωρίδου. 

Ο Μάνος Χατζιδάκις, τον οποίο γνώριζε πολύ καλά η κ. Θεοδωρίδου (και τον έχει τραγουδήσει κιόλας), δεν δίστασε να εναντιωθεί με δριμύτητα στην μεγάλη Αγνή Μπάλτσα, επειδή τραγούδησε (τη επινεύσει Ξαρχάκου) τραγούδια του, ενώ την θεωρούσε εντελώς ακατάλληλη. 

Δεν θα μας επιβάλλετε, λοιπόν, την επιλογή σας και θα μας πείτε και κακοήθεις από πάνω. 

Ο δε Σάκης Ρουβάς μας είπε, σε σχετική συνέντευξη τύπου, ότι μικρός στην Κέρκυρα τραγουδούσε με συνομηλίκους του το «Άξιον εστι». Και μετά τι; Βρώμισε τη χώρα με τα σκουπίδια του. Και τώρα θέλει να εξαγιασθεί; 

Πάνω στην ώρα ήλθε και η δημοσιοποίηση επιστολής της Νάνας Μούσχουρη στον Σάκη Ρουβά, όπου του γράφει και το εξής απίθανο: «Εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε ένα βαρύ χρέος, γιατί είμαστε εμείς που παίρνουμε την ευθύνη να γνωρίσουμε τα μουσικά έργα στο κοινό.». 

Συγγνώμη, κ. Μούσχουρη, ποια μουσικά έργα έχει γνωρίσει στο κοινό ο Σάκης Ρουβάς, μήπως γνωρίζετε να μας πείτε; Κι ακόμα, γράφετε στον Σάκη: «..θα προωθήσεις στη δική σου γενιά και στο μέλλον ένα μεγάλο μουσικό έργο.»(sic). 

Κρίμα… Τώρα που δεν υπάρχουν πια ρουβίτσες, μας προέκυψαν – φευ - δύο κυρίες: η κ. Θεοδωρίδου και η κ. Μούσχουρη! 

Ο Σάκης Ρουβάς συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην αλλοίωση των κριτηρίων. 

«Άξιος εστι»!