Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ, Η ΛΥΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ

Στο μανιτάρι του βουνού διαβάστε το θαυμάσιο γράμμα προς μαθητές επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών του θεολόγου Γιώργου Μάλφα. Ιδού ένα ...προκλητικό απόσπασμα:
"Κραυγαλέο παράδειγμα «αποτυχίας» η πορεία ζωής των τριών Ιεραρχών!
Και εξηγούμαι… Ήταν και οι τρεις γόνοι ευκατάστατων κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά οικογενειών. Κάτοχοι αξιοζήλευτης παιδείας και καλλιέργειας που εκπλήσσει ακόμη και σήμερα. Στις καλύτερες σχολές και δίπλα στους αρίστους των δασκάλων της εποχής τους σπουδάζουν τα πάντα: ρητορική, φιλοσοφία, θεολογία, αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική. Και στο απόγειο αυτό εγκαταλείπουν τα πάντα πίσω τους: τιμητικά καθηγητικά καθήκοντα, προσοδοφόρα δικηγορία και ρητορική, περίφημα εκκλησιαστικά αξιώματα. Αρνούνται τον κόσμο του πλούτου, της δόξας και της εξουσίας. Αποσύρονται στην έρημο επιλέγοντας τη σκληρότατη άσκηση, μορφώνουν εκεί τον έσω άνθρωπο, δοκιμάζουν τις αντοχές της σχέσης τους με το Θεό, σπουδάζουν με αίμα και δάκρυα τη ζωή του Πνεύματος.
Και επιστρέφουν κατόπιν στον κόσμο αδειάζοντας την αγάπη τους. Μοιράζουν την περιουσία τους στη φτωχολογιά και γίνονται :
- Όχι δάσκαλοι, αλλά μαθητές, που μαθητεύουν με ταπείνωση στον πόνο και την ανέχεια, τη θλίψη και τη στέρηση, τον πειρασμό και τα πάθη των ανθρώπων
- Όχι δεσπότες, αλλά επίσκοποι και πατέρες, που διακονούν το μυστήριο του όλου ανθρώπου και οδηγούν με έργα θυσίας και καθαρή προσευχή το «λογικό ποίμνιο» που τους εμπιστεύθηκε η Χάρη του Θεού στην αγκαλιά Του.
Ακατανόητη η ζωή των Τριών Ιεραρχών για τις αξίες του πολιτισμού μας, μετεξεταστέα στη διαδικασία αξιολόγησης του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που τους «σεμνύνεται» ως προστάτες του".

Εικόνα: Η χειροτονία του ιερού Χρυσόστομου, 1706, Βοσνία, Βρετανική Βιβλιοθήκη

"Σε συνεργασία με συνάδελφο από το τμήμα κατασκευής μουσικών οργάνων του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, χρησιμοποιήσαμε, βάσει των αρχαιολογικών δεδομένων, φυσικά υλικά. Οι χορδές που χρησιμοπιήσαμε είναι από έντερα βοοειδών, τα οποία εισάγαμε από τη Γαλλία, ενώ το ηχείο είναι από καύκαλο χελώνας. Επειδή το είδος της χελώνας που χρησιμοποιούσαν κατά την αρχαιότητα έχει εκλείψει, κάναμε χρήση του είδους Testudo Graeca (ελληνική χελώνα). Το πλήκτρο (η πένα) με το οποίο παίζεται το όργανο, το κατασκευάσαμε από κόκαλο βοοειδών. Η κατασκευή της λύρας ολοκληρώθηκε σε 3,5 μήνες και πριν από λίγες ημέρες κάναμε την παρουσίαση του οργάνου. Μάλιστα, η συνάδελφος Μπερίλ Τσακμάκογλου (φωτό), ερμήνευσε με τη λύρα αυτή τον «Ύμνο στον Ήλιο», ένα αρχαίο ύμνο που τον βρήκαμε σε αρχαίες πηγές", εξήγησε ο κατασκευαστής Δρ. Σερκάν Τσελίκ.
Τα σχόλια δικά σας, αγαπητοί συνοδίτες.


- Ο Παγκόσμιος Καβάφης εν πάση τη δόξη αυτού!

Εκδηλώσεις για τον Κ. Καβάφη από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού ξεκίνησαν από προχθές στην Αλεξάνδρεια με ομιλίες, ντοκιμαντέρ του History Channel, έκθεση σκίτσων και σχεδίων του μεγάλου ποιητή από την Ασπασία Παπαδοπεράκη και τον Αντρέα Κάραγιαν, καθώς και βιβλίων έργων του Καβάφη σε 25 γλώσσες κι ακόμα παρουσίαση ανέκδοτης φωτογραφίας του Καβάφη από τον Κωνσταντίνο Κούτρα, καθώς και ομιλία του ελληνιστή καθηγητή Μοχάμεντ Χάμντι Ιμπραχήμ με θέμα «Τα καβαφογενή ποιήματα Αιγυπτίων ποιητών». Στο Μουσείο Καβάφη ποιητική βραδιά με τη συμμετοχή Αιγύπτιων ποιητών. Έργα του ποιητή στα ελληνικά και τα αραβικά, καθώς και τέσσερα καβαφογενή ποιήματα των Αιγύπτιων ποιητών Φαρούκ Σούσα, Γκαμάλ αλ Κασάς, Γουαλίντ Μούνιρ και Αμντελ Μονέεεμ.
Καβάφης, λοιπόν, και στη νέα χιλιετία!


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενο του Γιώργου Μάλφα καταπληκτικό! Έχει ρεαλισμό και αλήθεια.
Έχουμε τελικά σπουδαίους θεολόγους. Γιατί είναι κρυμμένοι; Αν δεν υπήρχαν τα blogs δεν θα ξέραμε κανέναν απ' αυτούς.

Ανώνυμος είπε...

Τάκη, εάν θέλεις αξιοποίησέ το...


Ένας διανοούμενος της τουρκικής Αριστεράς ο Γιαλτσίν Κιουτσούκ και σύμβουλος του τουρκικού Πενταγώνου κατά την περίοδο Ετσεβίτ, υπηρέτησε ως λοχαγός στον «Αττίλα 2».

Διαβάστε τι λέει:

«Στην Κύπρο είδα πολλά. Χρειάζονται βιβλία ολόκληρα για να περιγράψω τις εμπειρίες μου. Θα σας πω όμως κάποια πράγματα. Κάποια άλλα τα κρατώ για μένα. Κοντά στην περιοχή Πέντε Μίλια μάς χτύπησαν με όλμους. Εμείς όμως συνεχίσαμε και μπήκαμε στο χωριό Ασά. Ηταν φανερό ότι οι Ελληνες δεν πίστευαν ότι εμείς πρόκειται να φτάσουμε στα χωριά τους.

Αρχισαν να τρέχουν για να σωθούν την τελευταία στιγμή. Στα σπίτια που μπαίναμε οι κατσαρόλες ήταν γεμάτες ζεστό φαΐ. Για τους φαντάρους που προέρχονταν από την Ανατολία, ο πλούτος που υπήρχε εκεί ήταν εξωπραγματικός. Τα χρυσαφικά, τα χρήματα, οι οικοσκευές ήταν όλα εκεί. Φαντάζεστε τι ακολούθησε».

Είδατε να δολοφονούνται άμαχοι;

«Είδα πολλούς νεκρούς. Και αμάχους. Τα χωράφια ήταν γεμάτα νεκρούς αμάχους. Πολύ άσχημη ιστορία. Στην Κύπρο έμαθα ότι και οι πεθαμένοι κινούνται. Ήταν...

τέτοια η ζέστη, που τα πτώματα φούσκωναν και άλλαζαν πλευρά. Αφόρητη βρώμα. Πολλοί αξιωματικοί ήταν κατά των αγριοτήτων. Αλλά τι να προλάβουν; Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε. Οι ακροδεξιοί αξιωματικοί είχαν το πάνω χέρι. Οι μεγαλύτερες αγριότητες που είδα έγιναν στο χωριό Τύμπου, όπου σήμερα είναι το τουρκικό αεροδρόμιο. Από εκεί πήγαμε προς τη Λεμεσό.

Οι Ελληνες στρατιώτες μάς έβλεπαν και έτρεχαν. Μπήκαμε χωρίς δυσκολία στην πόλη. Ηταν πολύ εύκολο, δεν συναντήσαμε αντίσταση.

Εκεί άρχισαν και οι μεγάλες λεηλασίες». Ο Κιουτσούκ μάς μίλησε και για μια ιστορία που τον πονάει πολύ, ξεσπώντας κάθε τόσο σε λυγμούς:

«Απ' όσα είδα, μια ιστορία ήταν και η πιο απάνθρωπη. Συνέβη στο χωριό Τύμπου, όπου και είχαμε πάει για εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Ολοι οι κάτοικοι είχαν φύγει.

Καθόμουν σε μια αυλή χαλαρώνοντας και έτρωγα σταφύλια.

Τότε άκουσα ριπές και μετά κλάματα και κραυγές στα τουρκικά.

"Θεέ μου, σκότωσα, σκότωσα", φώναζε κάποιος δικός μας.

Ετρεξα μέσα στο σπίτι και την είδα. Ηταν πεσμένη στο πάτωμα. Ηαν φανερό πως ήταν ένα καθυστερημένο κοριτσάκι που το είχαν αφήσει μόνο του.

Είχε μικρά χέρια και ήταν μογγολάκι. Αυτά τα χεράκια κάποιοι φαντάροι μας τα είχαν δέσει.

Στη συνέχεια έβαλαν τις κάννες των όπλων τους στη μήτρα της και έριξαν δύο ριπές.

Οταν την πλησίασα ζούσε ακόμη. Χτυπιόταν και αιμορραγούσε από κάτω.

Επειτα από λίγο έσβησε.

Η οργή μου ήταν τέτοια ώστε χτύπησα μερικούς στρατιώτες.

Την πήραμε με δύο άλλους, τη βάλαμε σε μια κουβέρτα και τη θάψαμε σαν άνθρωπο.

Ακόμη θυμάμαι πολύ καθαρά πού είναι ο τάφος αυτός.

Ο διοικητής μας φώναξε τους δύο φαντάρους που σκότωσαν το κοριτσάκι και τους έδωσε συγχαρητήρια.

Με έπιασαν ξανά τα κλάματα.

Δεν πίστευα αυτά που έβλεπα. Μαζί μου και αρκετοί άλλοι στρατιώτες».

Ως αξιωματικός του τουρκικού στρατού, γνωρίζετε τι έχουν γίνει οι Ελληνες αγνοούμενοι;

«Θα σας πω κάτι. Σύμφωνα με όσα είδα και έζησα στην Κύπρο, το θέμα των αγνοουμένων έχει τελειώσει. Μην τους ψάχνετε. Δεν μπορώ να σας πω ακριβώς τι έγινε. Είδα πολλούς αιχμαλώτους, έσωσα μάλιστα αρκετούς.

Ομως πιστεύω ότι η ιστορία με τους αγνοούμενους έχει τελειώσει. Το ξέρω, είναι σκληρό για τους δικούς τους...». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ανώνυμος είπε...

Πως τολμάς κ. Ανδριόπουλε μετα απο αυτό το κείμενο να μας γράφεις για τις τουρκικες ταινίες, τους τουρκους και τον "πολιτισμό " τους τον πατριάρχη σου και τις επαφές του με τον Ερντογάν και τόσα άλλα! εισαι τρελός

Related Posts with Thumbnails