Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ: "Οι νέοι έχουν δίκιο να είναι οργισμένοι"

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
Συνέντευξη στην Καθημερινή και τον Αχιλλέα Πατσούκα

Για τον παρεμβατικό ρόλο της Εκκλησίας στα κοινωνικά δρώμενα, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την ομαλή ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία και την ανάγκη στενής συνεργασίας Ελλάδας - Αλβανίας στο μεταναστευτικό ζήτημα, αλλά και για τον θυμό των 15χρονων μιλάει στη «Κ» ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος. Ναι, έχουν δίκιο οι νέοι που θυμώνουν με όσα απαράδεκτα διαπιστώνουν καθώς μεγαλώνουν, με την ασυνέπεια λόγων και έργων των μεγάλων, με τη χλιδή των ολίγων και την ανέχεια των πολλών. Αλλά -συμπληρώνει ο ιεράρχης- ας μην εκχωρούν την προσωπική τους βούληση και ελευθερία σε συνθήματα άλλων που μπορεί να κινούνται από ιδιοτέλεια. Το μήνυμα που στέλνει, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ο κ. Αναστάσιος, συμπυκνώνεται σε δυο λέξεις - «υπάρχει ελπίδα».

— Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει προκαλέσει ανασφάλεια στους ανθρώπους, σε όλο τον κόσμο. Η Εκκλησία, ως πνευματικός και κοινωνικός φορέας, πώς παρεμβαίνει;
— Η παρέμβασή της γίνεται με την επισήμανση του πυρήνα του προβλήματος και τον τονισμό των χριστιανικών απόψεων για την αντιμετώπισή του. Με τον πιο επίσημο τρόπο η Ορθόδοξη Εκκλησία διακήρυξε με μια φωνή, στο Μήνυμα των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών (Κων/πολις, Οκτώβριος 2008), ότι «το χάσμα μεταξύ πλουσίων και πτωχών διευρύνεται δραματικώς εξ αιτίας της οικονομικής κρίσεως, η οποία είναι αποτέλεσμα μανιακής, συχνά, κερδοσκοπίας εκ μέρους οικονομικών παραγόντων και στρεβλής οικονομικής δραστηριότητος, η οποία, στερουμένη ανθρωπολογικής διαστάσεως και ευαισθησίας, δεν εξυπηρετεί τελικώς τας πραγματικάς ανάγκας της ανθρωπότητος. Βιώσιμος οικονομία είναι εκείνη η οποία συνδυάζει την αποτελεσματικότητα με την δικαιοσύνην και την κοινωνικήν αλληλεγγύην». Η Εκκλησία αδιάκοπα υποδεικνύει την ενδεδειγμένη κατεύθυνση: λιτότητα και εγκράτεια στην προσωπική ζωή, ειλικρινή αυτοκριτική, σεβασμό στην αξιοπρέπεια του κάθε ανθρωπίνου προσώπου, όπου και σε όποιες συνθήκες και αν γεννήθηκε. Και ακόμα, η Εκκλησία έχει χρέος να αγωνίζεται για δικαιότερους κοινωνικούς θεσμούς, διορατικές ρυθμίσεις, περισσότερη αλληλεγγύη, γνησιότερη αγάπη. Βεβαίως, αν παραμείνει σε θεωρητικές διακηρύξεις, δεν πείθει. Η πιο σημαντική βοήθεια και διαρκής παρέμβαση είναι η διακήρυξη αυτών των αληθειών με τη συνεπή συμπεριφορά, με το έργο των μελών της, ιδιαίτερα όσων έχουν υπεύθυνη θέση.


— Στην Ελλάδα, από ενάμιση εκατομμύριο μετανάστες, νόμιμους και μη, οι 800.000 προέρχονται από την Αλβανία. Ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στους μετανάστες;
— Η θέση της Εκκλησίας, ως συνόλου και κάθε χριστιανού προσωπικά, είναι ο σεβασμός παντός ανθρωπίνου προσώπου, ανεξαρτήτως καταγωγής η γλώσσας, ιδιαιτέρως όταν βρίσκεται σε δοκιμασία και ανάγκη. Η φράση του Χριστού «ξένος ήμην και συνηγάγετέ με» (Ματθ. 25:35), με την οποία ο ίδιος ο Κύριος ταυτίζεται με τον ξένο, καθορίζει το εκκλησιαστικό μας χρέος. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν αναμφισβήτητα οι μετανάστες και η Εκκλησία αυτό το πνεύμα καλλιεργεί και ενισχύει, στηλιτεύοντας τον ρατσισμό και συμβάλλοντας στην ομαλή ένταξή τους στην τοπική κοινωνία. Υπάρχουν, βεβαίως, και περιπτώσεις όπου ορισμένοι μετανάστες δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα. Αλλά από καμιά κοινωνική ομάδα δεν λείπουν τα αρνητικά παραδείγματα. Ας μη παραθεωρείται όμως το γεγονός ότι οι μετανάστες συνέβαλαν και στην ανάπτυξη της οικονομίας σε ανάγκες οι οποίες δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν από εντοπίους. Τη μεταναστευτική βέβαια πολιτική κάθε χώρας την καθορίζει η αρμόδια πολιτεία. Ειδικότερα για την Αλβανία, πιστεύω ότι θα συνέβαλλε αποφασιστικά στη μείωση του μεταναστευτικού κύματος και στην επιστροφή πολλών Αλβανών η ταχύτερη και γενικότερη ανάπτυξη της χώρας. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα χρειαστεί συστηματικότερη επενδυτική δραστηριότητα, σταθερή και στενή συνεργασία Ελλάδος και Αλβανίας. Η κοινωνική, οικονομική και πνευματική άνοδος της μιας θα είναι ευεργετική και για την άλλη.

— Ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν θυμωμένο 15χρονο;
Κατ’ αρχήν θα του έλεγα ότι έχει δίκιο που θυμώνει με όσα απαράδεκτα διαπιστώνει καθώς μεγαλώνει. Με την ασυνέπεια λόγων και έργων των μεγάλων. Με την αδικία της κοινωνίας. Με τη χλιδή των ολίγων και την ανέχεια των πολλών. Με την υποκρισία και ανευθυνότητα των λεγομένων αρμοδίων στους διαφόρους τομείς της κοινωνικής ζωής. Αλλά μετά την οργή, πρέπει νηφάλια να καθήσει να σκεφθεί ποιο είναι το δικό του χρέος. Τώρα που βρίσκεται στην εφηβική ηλικία, να μην εκχωρεί την προσωπική του βούληση και ελευθερία σε συνθήματα άλλων που μπορεί να κινούνται από ιδιοτελείς επιδιώξεις. Να μη γίνει άχρωμο στοιχείο μιας μάζας, αλλά να μείνει υπεύθυνο κύτταρο της κοινωνίας. Και όταν μεγαλώσει, να μη μιμηθεί αυτές τις συμπεριφορές που σήμερα κατακρίνει. Να μη συμβιβαστεί με την κρατούσα νοοτροπία της ανεντιμότητος, της πλεονεξίας, της σκληροκαρδίας, της ασυνεπείας και του εγωκεντρισμού. Να συνεχίσει υπεύθυνα την αναζήτηση. Υπάρχουν στην ιστορία του λαού μας, στην ιστορία της Εκκλησίας μας, υπέροχα παραδείγματα ακεραιότητος, δημιουργικότητος, υπευθυνότητος, αυτοθυσίας για χάρη του λαού. Πολλά έχουν αμφισβητηθεί στο πέρασμα του χρόνου. Αναμφισβήτητα όμως παραμένουν η ελευθερία και η αγάπη. Η μία συμπληρώνει την αλλη. Της δίδει βάθος και ουσία. Η ελευθερία αρχίζει με την υπέρβαση του εγωκεντρικού εαυτού μας. Και η αγάπη εκφράζεται με σεβασμό στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, εκδηλώνεται έμπρακτα, χωρίς απαίτηση ανταλλαγμάτων. Η επιλογή, τελικά, είναι δική του. Το μόνο που μπορώ να τον βεβαιώσω είναι ότι προσωπικά δεν έχω μετανιώσει οσάκις έμεινα πιστός στο πνεύμα του Ευαγγελίου. Η ορθόδοξη πνευματικότητα, βασισμένη στην εσωτερική ελευθερία και την αγάπη, οδηγεί σε μια συνεχή ωρίμανση, υπεύθυνη στάση ζωής και δημιουργικότητα.

— Εχετε διακονήσει σε πολλά και «δύσκολα» μέρη της Γης. Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σας;
— Αυτές δεν χωρούν στις γραμμές μιας συνεντεύξεως. Είναι πολλές αναμνήσεις από τα χρόνια που διακόνησα στην Αφρική· από την περίοδο των μεταπτυχιακών σπουδών στη Γερμανία, όταν ταξίδευα μεταφέροντας σε μια βαλίτσα τα απαραίτητα για να τελέσω τη Θεία Λειτουργία για τους Ελληνες μετανάστες σε διάφορες γωνιές των εργοστασίων. Ιδιαίτερα πολλές από τα τελευταία 17 χρόνια στην Αλβανία. Επίσης, αναμνήσεις από επαφές με ανθρώπους διαφόρων θρησκευτικών παραδόσεων σε διάφορες ασιατικές χώρες, στην Ινδία, στην Κίνα, στην Ιαπωνία. Δεν λησμονώ την Πρωτοχρονιά του 1964 στην ζούγκλα μεταξύ Μεξικού και Γουατεμάλας – στη διάρκεια επιστημονικής έρευνας – μόνος και άρρωστος, φιλοξενούμενος από ένα ζευγάρι Αμερικανών ιεραποστόλων που ζούσαν εκεί μεταφράζοντας την Καινή Διαθήκη σε γλώσσες αμερικανικών φυλών. Αναπολώ τις σκέψεις που με είχαν παρηγορήσει: «Ο,τι κι αν συμβεί, είσαι στα χέρια του Θεού. Αποδέξου τη ζωή με τις δυσκολίες της. Να σου φθάνει ο Θεός».
Αργότερα, θυμάμαι, στην Κένυα το 1988, στη Λαϊκίπια, σε 2.000 υψόμετρο, κοντά στον Ισημερινό, κάτω από την επιβλητική κορυφή του όρους Κένυα. Ανάμεσα στους νεοφώτιστους ήταν πολλοί και πολλές από τη φυλή Τουρκάνα, που μέχρι πρότινος ζούσαν σε πρωτόγονες συνθήκες. Είχα τη χαρά να λειτουργήσω μαζί τους στο Ολ Μαράν, σε ένα παράπηγμα που άφηνε ελεύθερο τον βουνίσιο δυνατό αέρα και τη βροχή να ανακατεύονται με τις ψαλμωδίες. Βλέποντας τα ηλιοκαμένα πρόσωπα των νεοφωτίστων Αφρικανών να προσέρχονται εκστατικά στη Θεία Κοινωνία, ένοιωσα την ανάγκη να ομολογήσω: «Εκ μέρους του λαού και της Εκκλησίας της χώρας μου, που την ίδρυσε ο Απόστολος Παύλος, θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη γιατί ήρθαμε τόσο αργά, με καθυστέρηση αιώνων».
Ολοζώντανα μένουν στη μνήμη μου τα πρώτα Χριστούγεννα στα Τίρανα, το 1991, όταν λειτουργήσαμε στον καθεδρικό ναό, που ήταν εσωτερικά εντελώς κατεστραμμένος. Είχαμε βάλει νάιλον στα παράθυρα για να κρυώνουμε λιγότερο· η βροχή διαπερνούσε τη στέγη. Ο ναός όμως ήταν κατάμεστος και η ατμόσφαιρα συγκλονιστική. Στη συνέχεια, σκέπτομαι την Πρωτοχρονιά του 1992 στην Κορυτσά. Μετά τον μακροχρόνιο διωγμό, τελέσαμε την πρώτη Λειτουργία στον παλαιό Καθεδρικό ναό της Κορυτσάς, ο οποίος είχε μετατραπεί σε Μουσείο. Το καλοκαίρι, όταν είχα ζητήσει να τον επισκεφθώ, ο πρόεδρος Αλία είχε αποκλείσει οποιαδήποτε επιστροφή του χώρου αυτού στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Είχε υπογραμμίσει: Ποτέ! Να όμως που ο Θεός άνοιξε πάλι δρόμους στα αδιέξοδα. Η συγκινητική εμπειρία συμπυκνώθηκε στη βεβαιότητα: Υπάρχει ελπίδα.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το μεγαλείο της σοβαρότητας και της ταπείνωσης! δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει σε καμία κουβέντα από τα όσα είπε. εκεί που μιλά για τη νεολαία τονίζοντας τις αιτίες, ρίχνει την ευθύνει σε όλους, ακριβώς όπως έκανε και ο Αρχ. Αθηνών κ. Ιερώνυμος. μια ανάγνωση σε δεύτερο επίπεδο αποκαλύπτει πίσω από αυτά ένα μεγάλο πρόβλημα στην κοινωνική οντότητα αυτού του τόπου (και σχεδόν παντού). τότε η εξέγερση της νεολαίας, συμπεραίνοντας, αποτελεί ένα ευεργετικό ρόλο για την κοινωνία ακριβώς επειδή σπάει το φαύλο κύκλο της ανευθυνότητάς της. εξίσου ωραίο είναι η νουθεσία που δίνει στη νεολαία να μην πάει πίσω από τους βολεμένους επαναλαμβάνοντας τα συνθήματά τους! μήπως δεν είδαμε πώς εκμεταλλεύεται η εξέγερση των νέων από όλα το κόμματα; χωρίς να δείξει κανείς το παραμικρό σεβασμό στα παιδιά και στην κατάστασή τους!
αν όλοι οι κληρικοί είναι σαν τον Αλβανίας η κοινωνία μας θα ήταν αλλιώς, γιατί ο άνθρωπος όπως βλέπει κανείς, έτρχε παντού για την αγάπη του Χριστού. ένα στόχο εχει να ικανοποιήσει το Νυμφίο του, ούτε επισκοπή ούτε οφίκια ούτε γλύψιμο των χεριών και..κλπ

Ανώνυμος είπε...

ωραία η φωτογραφία με τους Πατριάρχες! είναι μεγάλοι άνθρωποι αυτοί, ξεπερνάνε την εποχή τους..

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Μεγάλος Άνθρωπος...
Μεγάλος Δάσκαλος...
Αυθεντικός ποιμένας.

Αν μου επιτρέπετε, θα μεταφέρω την κουβέντα ενός άλλου μεγάλου δασκάλου και ρασοφόρου...

"Ακόμη και τα τσόκαρα", είπε, "βρήκαν μια μητρόπολη στην Ελλάδα. Μόνο για τον Αναστάσιο-τον καλύτερο-δεν υπήρχε χώρος."
Έτσι σκληρά και χύμα το είπε, όπως το συνηθίζει...

Ευλογία Θεού η παρουσία του στην Αλβανία...κάθε εμπόδιο για καλό που λέει κι ο λαός.

Ανώνυμος είπε...

Ο Αλβανίας Αναστάσιος ''τα σπάει''! Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα όσα λέει, είναι πολύ πνευματικό άτομο με ευρύτατη και βαθύτατη μόρφωση και κοινωνικές ευαισθησίες, ένα πραγματικό στολίδι όχι μόνο για την εκκλησία αλλά και την κοινωνία. Πάλι καλά που υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι.

Ανώνυμος είπε...

Οπως πάντα εύστοχος ο Αναστάσιος. Ποιος ομως εμβαθύνει στα λόγια του και δεν μένει στην επιφάνεια;

Ανώνυμος είπε...

Κρίμα που είναι Οικουμενιστής δηλ. ο αιρετικός του αιώνα μας!
Ως πρόεδρος δε του ΠΣΕ καταπατά τους κανόνες των Αγίων Πατέρων.
Οψόμεθα όμως!
Υπάρχει και μετάνοια.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Μ.Μ.
Τις αιρέσεις τις αντιμετώπισε και τις καταδίκασε η Εκκλησία ΠΑΝΤΑ...
Ας μην νοιώθουμε λοιπόν πάνω απ' Αυτήν εμείς και ας μη σπεύδουμε να χαρακτηρίζουμε όποιον συναντάμε στο πέρασμά μας "αιρετικό"...
Έχει γίνει "μόδα" και συνάμα "πληγή" στους εκκλησιαστικούς και στους θεολογικούς κύκλους αυτή μας η στάση, η οποία, επιτρέψτε μου να πω αντανακλά την έλλειψη εκκλησιαστικής συνείδησης τουλάχιστον...ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ.
Ας μην μπερδεύουμε τους ι.Κανόνες με τα...Κανόνια.

Ανώνυμος είπε...

@Big Mama

Όταν θα δείτε δε βίντεο με τον αξιόλογο κατά τα άλλα Κ.Αναστάσιο, να συμπροσεύχεται με επισκοπίνες, τι θα πείτε;
Οι επισκοπίνες δεν είναι διαστρέβλωση του πνεύματος των Ιερών κανόνων;
Τώρα, σήμερα ποια Εκκλησία θα καταδικάσει την Παναίρεση του Οικουμενισμού,είναι θέμα για πολλή συζήτηση.

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ Μ.Μ., και πάντες οι πιστοί της νεοορθοδοξίας,
αν κάθοαμαι στο ίδιο δωμάτιο με ένα φίλο μου αλλόθρησκο, και θελήσουμε να προσευχηθούμε ο καθένας στην πατάτα του, είναι αίρεση; δηλαδή αν πάω εγώ στην κουζίνα και εκείνος στην τουαλέτα, λύνεται το θέμα; τι λέτε να πετάξουμε στον Άρη όλους τους αλλόθρησκους για να έχουμε όχι μόνο τη φωλιά μας καθαρή αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη.
για τις επισκοπίνες και τις ιέρειες τι έχετε να πείτε; αποδείξτε ότι είναι άιρεση (άσχετα το τι πιστεύω εγώ προσωπικά). ας βγει ένας να πει σοβαρή δικαιολογία για όσα πιστεύει.
για το οικουμενισμό τι να πω ξέρετε ότι είναι στη φαντασία σας. δεν υπάρχει οικουμενισμός. πού το βρήκατε, παρακαλώ να πει κανείς κάτι τεκμηριωμένο (τι είναι οικουμενισμός, αρχές και στελέχη του...).
για το Αλβανίας πώς τολμάει ένας που κάθεται στο καναπέ του να του απευθύνει κριτκή; όποιος έχει κάτι εναντίον του να πάει στην Αλβανία, να του τα πει μετά που θα κάτσει να τον βοηθήσει όμως σε ό.τι νομίζει ότι είναι "σωστό".
ψάχνουμε την αίρεση το 2009 με δογματικά κριτήρια;
οι αιρέσεις κάποτε χαρακτηρίστηκαν έτσι, διότι το πνεύμα της εποχής το απαιτούσε, καθώς υπήρχε ένταση στα φιλοσοφικά ρεύματα, που πέρασε και στα δογματικά. ξέρετε κανένα αιρετικό που δεν ήταν άριστος φιλόσοφος;
κλπ...

Ανώνυμος είπε...

Για τον Οικουμενισμό ενδεικτικά έγινε ένα Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη.
Πληροφορίες υπάρχουν πολλές για όσους ενδιαφέρονται.
π.χ.

http://www.pantokrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=53
Οι αιρέσεις υπήρχαν και θα υπάρχουν μέχρι συντελείας των αιώνων.Είναι ένα όπλο του Εωσφόρου για να πιάνει "εκ δεξιών" τους κληρικούς και λαϊκούς.
Περί της Ιεροσύνης των γυναικών ψάχτε το .Υπάρχουν κείμενα .

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Αγαπητέ Μ.Μ
Εκ δεξιών κλέπτει, ο άρχων του κόσμου τούτου, συχνά τους ευσεβείς και πάντα τους ευσεβιστές...
Θαυμάσιοι οι ιστότοποι, το ζήτημα όμως, δεν είναι "τι λέμε" στα συνέδρια, αλλά τι κάνουμε στην πράξη. Και στην πράξη η Εκκλησία κατ' οικονομίαν ζει. Ποτέ δεν είπε ο Αναστάσιος ότι αποδέχεται την ιερωσύνη των γυναικών και πολύ καλά έκανε...όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία ανά τον κόσμο, σέβεται τη διαφορετικότητα, χωρίς να υποχωρεί από την Αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

@ Big Mama
Δε λεμε άλλα και αλλα κανουμε.Αυτό είναι ίδιον της Πολιτικής και του πατέρα του ψεύδους.
Ορθο-δοξία και Ορθοπραξία πάνε μαζί.
Τους σεβόμαστε αλλά λεμε το σωστό δόγμα,τους λέμε ότι έχουν λάθος και μετα πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν τηρούμε το του Αποστόλου.
Αυτή την εντολή έχουμε.

Ανώνυμος είπε...

ευχαριστώ για την αποκαλυπτική απάντηση! συνέδρια υπάρχουν και τα ξέρουμε τώρα μαζεύω εγώ πέντε άτομα από το δρόμο και φτιάχνω συνέδριο στο καλύτερο ξενοδοχείο των Αθηνών. και τι έγινε. σου τα ζήτησα τα παραπάνω για να συζητήσω τα επιχειρήματα σου (τους). και για την ιερωσύνη των γυναικών ευχαριστώ που μου είπες ότι υπάρχουν κείμενα. δεν το ήξερα! ρε πηγαίνετε ψαχτείτε και μετά να μιλήσουμε για τα πάντα. αιρέσεις υπάρχουν και το ξέρω, αλλά δεν είναι οι καθολικοί να είσαι σίγουρος, και η κρίση των αιρετικών δεν είναι με βάση δογματική, γιατί αλλιώς να πας να κάνεις εξέταση σε όλους τους ιερείς του κέντρου των πατρών σε δογματικά ζητήματα και έλα να μου πεις πόσοι περνάνε. όποιος δεν παίρνει 10 είναι αιρετικός. περιμένω τα αποτελέσματα. εδώ οι Διδάκτορες της θεολογίας δεν ξέρουν τι τους γίνεται και μου λες για αιρέσεις στα άλλα δόγματα;
έχεις πολύ πλάκα.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

"Γνώρισα" στα διαβάσματά μου, έναν άλλο "αιρετικό & οικουμενιστή", έναν διωχθέντα επίσκοπο... Τον γλυκύτατο Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως...
Αναζητήστε τις σκέψεις του. Είναι επίκαιρος.
Σας φιλώ.
ΥΓ Δεν θ'ασχοληθώ ξανά με το θέμα. (κάναμε και τον τοίχο χάλια με τις αναρτήσεις μας και ζητώ συγνώμη)...

Ανώνυμος είπε...

@ Big Mama

Αφού ακολουθείτε τον Άγιο Νεκτάριο, μη φοβάστε.
Προσευχηθείτε να μας φωτίζει .
Μόνο μην τον παρερμηνεύετε, διότι φυσικά δεν είναι οικουμενιστής με την σημερινή έννοια που έχει σήμερα.

Ανώνυμος είπε...

ναι όντως υπάρχει οικουμενιστής με τη χθεσινή έννοια και την αυριανή έννοια. είναι καλοί! μόνο ο οικουμενισμός με τη σημερινή έννοια είναι κάπως... πώς να το πω..

πλάκα!!

Ανώνυμος είπε...

Άλλο η οικουμενικότητα του "πορευθέντες πάντα τα έθνη " που εννοει ο Αγιος Νεκτάριος κι άλλο το να δέχομαι τον άλλο με την αίρεσή του και να μη του μιλώ για το λάθος του, που τηρεί το ΠΣΕ και ο Αλβανίας (οικουμενισμός).

Για δε τον οικουμενισμο έχει γράψει και ο π.Γ.Καψάνης και η μονή Παρακλήτου έχει εκδώσει φυλλάδιο.

Ελευθερη βούληση έχουμε , ότι θέλουμε διαλέγουμε.

Related Posts with Thumbnails