Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ!


Η αγορά Τέχνης φαίνεται να επανέρχεται στα ιλιγγιώδη ποσά. Και μάλιστα σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.
Η «Πιετά», έργο του Γουίλιαμ Αντολφ Μπουγκερό (1825-1905) του 1876, πωλήθηκε για 2,77 εκατ. δολάρια!! Συνολικά, η δημοπρασία που διοργάνωσε ο οίκος Christie's με μεγάλους ζωγράφους συγκέντρωσε 11,75 εκατ. δολάρια, ποσό διπλάσιο από πέρυσι. (REUTERS/Christies)

Φωτογραφήματα Καθημερινής

Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ



Είναι, δυστυχώς, έως και αστεία ενίοτε η χρήση Πατέρων και πατερικών χωρίων από τους «ακραφνείς» ορθοδόξους (και τους «αντι-οικουμενιστές»), προκειμένου να «κατοχυρώσουν» τις θέσεις τους και να «αποδείξουν» του λόγου τους το «αληθές».
Αυτή η χρήση γίνεται συνήθως κατά τρόπο προκλητικό και αυθαίρετο! Χωρίς να εντάσσονται τα πράγματα στην ιστορική τους διάσταση, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι Πατέρες είπαν ή έγραψαν ετούτο ή το άλλο.
Το πράγμα φθάνει στο αποκορύφωμα της γελοιότητος με την χρήση λόγων σύγχρονων μορφών, όπως οι Γέροντες Παϊσιος, Πορφύριος κ.ο.κ. Απορείς και λες με όσα παρατίθενται: Μα αυτοί οι άγιοι άνθρωποι τα είπαν όλα, δηλ. για πρόσωπα και καταστάσεις του σήμερα και του αύριο; Το θέμα χρήζει ψυχολογικής ερμηνείας…
Όμως, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην Ορθοδοξία υπήρξε σαρκωμένο και το συναμφότερον. Και οι διαφορετικές τάσεις και εκτιμήσεις αγίων για διάφορα θέματα δεν εμπόδισαν την αγιότητά τους (με δεδομένα, βέβαια, τα κατά το δυνατόν ασφαλή κριτήρια της αγιότητος).
Για παράδειγμα: Πολλά γράφονται στις μέρες μας για την μετάφραση των λειτουργικών κειμένων και οι υποστηρικτές της μη μετάφρασης προσάγουν πλείστα όσα «πατερικά (και γεροντικά) χωρία» προκειμένου να στηρίξουν την άποψή τους.
Τον περασμένο Οκτώβριο η Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας (μετέπειτα και Οικουμενικού) Κυρίλλου του Λουκάρεως, ανδρός που διέπρεψε στους χρόνους της δουλείας και ετελεύτησε μαρτυρικώς. Ως γνωστόν, ο Κύριλλος Λούκαρις προλόγισε τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης από τον Μάξιμο Καλλιπολίτη στη λαϊκή γλώσσα, τονίζοντας τη σημασία της μετάφρασης των Ευαγγελίων. Πρέπει, τώρα, οι υποστηρικτές της μετάφρασης να κάνουν «σημαία» τον νέο Άγιο Κύριλλο για να προωθήσουν τις απόψεις τους;
Ακόμα, ο Κύριλλος Λούκαρις ήταν ο Πατριάρχης που καλλιέργησε σχέσεις με τους πρεσβευτές Προτεσταντικών χωρών στην Κωνσταντινούπολη και με τους Αγγλικανούς θεολόγους. Στις πράξεις και τις ενέργειές του βλέπουμε την τάση του Ελληνισμού να έρθει σε επαφή με το δυτικό πολιτισμό. Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριλλος πρέπει να γίνει η «σημαία» των «οικουμενιστών» που επιδιώκουν τον διάλογο με τη Δύση;
Καλό θα ήταν να αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα με περισσότερη σοβαρότητα. Και κυρίως να κάνουμε προσεκτική χρήση των Πατέρων και των Αγίων, οι οποίοι δεν έγραψαν και είπαν για να «δικαιώσουν» τις δικές μας ιδεοληψίες και εμμονές.

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Η Κύπρος απούσα από την «ατζέντα» του Έλληνα υπουργού Πολιτισμού


Του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΒΙΚΕΤΟΥ

Φιλελεύθερος Κύπρου

Στις 14 Μαίου οι υπουργοί Πολιτισμού Ελλάδας και Τουρκίας κύριοι Παύλος Γερουλάνος και Ertugrul Gunay, υπέγραψαν Κοινή Διακήρυξη για τον Τουρισμό και τον Πολιτισμό.

Σε σημείωμα μας στον «Φ» λίγες μέρες μετά θέταμε το ερώτημα κατά πόσον ο Έλληνας υπουργός έθεσε στον τούρκο ομόλογο του το θέμα της σύλησης από την Τουρκία της πολιτιστικής κληρονομιάς στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.

Δυστυχώς, δεν πήραμε απάντηση. Στις 23 Ιουνίου, στην Κωνστναντινούπολη οι δύο υπουργοί υπέγραψαν Μνημόνιο Συνεργασίας για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Το μνημόνιο περιλαμβάνει τους όρους αλλά και τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν οι δύο χώρες για την πρόληψη και την καταπολέμηση της αρχαιοκαπηλίας και της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών.

Προβλέπεται μεταξύ άλλων η στενή συνεργασία και η ανταλλαγή απόρρητων πληροφοριών μεταξύ των υπηρεσιών Ελλάδος και Τουρκίας που απορρέουν από την εμπειρία των δύο χωρών στο πεδίο της αρχαιοκαπηλίας, ούτως ώστε να καθίσταται πιο αποτελεσματικός ο εντοπισμός αντικειμένων και η δίωξη του εγκλήματος.

Ουδείς έχει αντίρρηση στην εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και στις συμφωνίες, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν την παιδεία, τον πολιτισμό, τα ιστορικά μνημεία.

Όμως- ευχόμαστε να κάνουμε λάθος- φαίνεται ότι από την «ατζέντα» του Έλληνα υπουργού απουσιάζει το συνεχιζόμενο έγκλημα της Τουρκίας στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου αναφορικά με την καταστροφή – σύληση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου, την αρχαιοκαπηλία, τις παράνομες ανασκαφές στους αρχαιολογικούς χώρους.

Πληροφορούμε λοιπόν τον Έλληνα υπουργό ότι :

-Στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου είναι συνολικά κηρυγμένα, με βάση τον Περί Αρχαιοτήτων Νόμο, 197 μνημεία. Εκατοντάδες άλλα μνημεία και αρχαιολογικοί χώροι, που είχαν εντοπιστεί κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας του Προστατευτικού Ευρετηρίου, δεν περιλαμβάνονται στο Νόμο σήμερα, αφού η έρευνα δεν ολοκληρώθηκε εξαιτίας της Τούρκικης εισβολής.

-Με την Τούρκικη εισβολή του 1974 η πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου υπέστη βανδαλισμούς και συλήσεις και παρόλες τις ρητές συμβατικές διατάξεις για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, η Τουρκία αγνοεί και επανειλημμένα παραβιάζει τους δεσμευτικούς κανόνες των διεθνών συμβάσεων, όπως
Σύμβαση της Χάγης, Σύσταση της Γενικής Συνδιάσκεψης της UNESCO, Ευρωπαϊκή Σύμβαση «για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς», Διεθνής Σύμβαση του Παρισιού. Η έκταση των καταστροφών είναι μεγάλη και σε πολλές περιπτώσεις μη αναστρέψιμη.

-Τα μουσεία του κατεχόμενου τμήματος έχουν λεηλατηθεί, όπως και πολλές πλούσιες ιδιωτικές συλλογές αρχαιοτήτων. Εκκλησίες έχουν βανδαλιστεί, έχουν κλαπεί συστηματικά εκκλησιαστικές εικόνες και εκκλησιαστικά σκεύη, τοιχογραφίες έχουν αποτοιχιστεί και έχουν αφαιρεθεί ψηφιδωτά δάπεδα. Πολλά από τα αντικείμενα αυτά εντοπίστηκαν σε αγορές της Ευρώπης και εμφανίζονται καθημερινά σε δημοπρασίες.

Για το ανίερο έγκλημα σε βάρος της πολιτιστικής κληρονομίας της Κύπρου έχουν γραφεί βιβλία, άρθρα και έχουν γίνει ρεπορτάζ σε διεθνή τηλεοπτικά μέσα, καθώς και ντοκιμαντέρ. Αναφέρω ενδεικτικά το λεύκωμα της Βουλής των Ελλήνων, τα βιβλία της ερευνήτριας –δημοσιογράφου Μάϊκλ Τζάνσεν και τα ντοκιμαντέρ του διακεκριμένου Γερμανού δημοσιογράφου Κλάους Γκάλας, του Πασχάλη Παπαπέτρου με τον καθηγητή Βάσο Καραγιώργη στην κατεχόμενη αρχαία Σαλαμίνα και το πολύ πρόσφατο του Βασίλη Βασιλικού «Λεηλατώντας μια Ματωμένη Χώρα».

Ελπίζω ότι ο Έλληνας υπουργός δεν αγνοεί ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει «μπλοκάρει» το κεφάλαιο Πολιτισμός στις διαπραγματεύσεις ένταξης Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, πρόσφατα ο Τούρκος επικεφαλής στις διαπραγματεύσεις Εγκεμέν Μπαγίς προσπάθησε να πείσει την αρμόδια Επίτροπο Α. Βασιλείου ότι πρέπει να ανοίξει το κεφάλαιο αυτό. Η Επίτροπος του υπέδειξε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει όσο η Τουρκία δεν σέβεται την πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου.

Η διάσωση και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου, αλλά και κάθε χώρας, αφορά τη διεθνή κοινότητα, η οποία και έχει τοποθετηθεί μέσω ρητών συμβατικών διατάξεων που δεσμεύουν τα κράτη και αποσκοπούν στη διαφύλαξη και τη διάσωση της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Κανονικά πρέπει να αφορά πρώτιστα την Ελλάδα , αφού η πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου είναι και μέρος του Ελληνικού πολιτισμού.

Καταλήγοντας, ρωτάμε ευθέως τον Έλληνα υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο, αν ζήτησε από τον Τούρκο ομόλογό του να εγκαταλείψει η Τουρκία την πολιτική της σύλησης και της καταστροφής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου και να πάρει μέτρα για προστασία της, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ


Με αφορμή την μεγάλη γιορτή των Πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου δείτε, αγαπητοί συνοδίτες, αναρτήσεις για τον Απόστολο των Εθνών:

- Ο Παύλος του Kieslowski και του Preisner

- Ο Απόστολος Παύλος του Δημήτρη Κάββουρα

- Δύο σπουδαία ορατόρια για τον Απόστολο Παύλο

- Ο Ύμνος της Αγάπης του Φίλιππου Τσαλαχούρη

- Ο Ιουδαίος, ο Ρωμαίος, ο Έλληνας

Άρθρο του Επίτιμου Καθηγητού Αρχαίας Ιστορίας στο Bridgewater State College της Βοστώνης (ΗΠΑ) και Οφφικιάλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Παναγιώτη Καραβίτη (μτφ. από τα αγγλικά: Π.Α.)

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ


Στο πλαίσιο της διεθνούς περιοδείας του Encore Tour, ο δημοφιλής Γιώργος Νταλάρας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη. Η ιστορική αυτή συναυλία πραγματοποιήθηκε προχθές Σάββατο στο Ανοικτό Θέατρο Cemil Topuzlu.

Η συναυλία ήταν sold out! 5.οοο κόσμος, Ρωμιοί, Αρμένιοι και Τούρκοι κατέκλυσαν το θέατρο.
Ο Έλληνας τραγουδιστής δήλωσε ότι ήταν μία από τις μεγαλύτερες προσδοκίες του να πραγματοποιήσει συναυλία στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και ο ίδιος είναι «ένας γνήσιος Ανατολίτης. Οι παππούδες μου ήταν από την Σμύρνη».
«Πιστεύω ότι ο κ. Ταγίπ Ερντογάν και η πολιτική που ακολουθεί θα οδηγήσει σε πολύ καλά αποτελέσματα για την ειρήνη στην περιοχή μας», είπε ακόμα ο Γιώργος Νταλάρας.


Ο Γ. Νταλάρας υπενθύμισε πως η δυσαρέσκεια που έδειχναν οι εθνικιστές για την συναυλία που επρόκειτο να κάνει στην Πόλη πριν δύο χρόνια, οδήγησε στην ακύρωσή της τότε. «Αλλά τώρα πια πλέον, μία γλυκιά και μυστηριώδης ατμόσφαιρα αλλάζει το άσχημο κλίμα που επικρατεί».
Στη συναυλία ξεχωριστός προσκεκλημένος ήταν ο διάσημος μουσικός και συγγραφέας Ζουλφί Λιβανελί.


Στη συναυλία συμμετείχαν ο Μιχάλης Τζουγανάκης, η Δέσποινα Ολυμπίου και δώδεκα σημαντικοί μουσικοί, οι οποίοι συνοδεύουν τον Γιώργο Νταλάρα στην Ευρωπαϊκή του περιοδεία.
Ο Γ. Νταλάρας είχε πραγματοποιήσει συναυλία στην Ίμβρο τον Αύγουστο του 1996. Έκτοτε δεν είχε εμφανιστεί πάλι στην Τουρκία.

Στοχασμοί γύρω από ένα βιβλίο της Elif Şafak


Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου
Γεωργίου Τσέτση

Αναζητώντας πρό τινος κάποιο βιβλίο για αλλαγή παραστάσεων και προσωρινή «φυγή» από αναγνώσματα του συνήθους γνωστικού μου αντικειμένου, ανακάλυψα, σε γαλλική μετάφραση από το τουρκικό πρωτότυπο, ένα πρόσφατο μυθιστόρημα της Elif Şafak, της ραγδαία ανερχόμενης στο παγκόσμιο λογοτεχνικό προσκήνιο τριανταεννιάχρονης αυτής συγγραφέως. Το όνομα αυτού: «Μαύρο Γάλα». («Siyah Sut» (2007) στην τουρκική, «Lait Noir» στη γαλλική (2009). Αφού διάβασα τον κολοφώνα του και ξεφύλλισα τις πρώτες σελίδες που μιλούσαν για Πόλη και εκδρομή στην Πρίγκηπο με το «βαπόρι» της γραμμής, το αγόρασα χωρίς δισταγμό. Τι το πιό φυσικό για κάποιον που διαμένει μεν στη λεγόμενη Διασπορά, αλλά παραμένει για πάντα σκλαβωμένος μέσα στην υπέροχη, και μοναδική στον κόσμο, αυτή πόλη. Την Πόλη της νιότης του και των στερνών του!

Κράμα αυτοβιογραφίας και παραμυθιού, το «Μαύρο Γάλα» ομιλεί για μια διαρκή πάλη της ηρωΐδας του, που ονομάζεται κι΄αυτή Ελίφ. Μια πάλη, μεταξύ μητρότητας και συγγραφικής παραγωγής. Δοθέντος ότι, ευρικόμενη σε επιλόχεια κατάθλιψη μετά την γέννηση του παιδιού της, η λεχώνα δεν ξέρει προς τα πού να στρέψει την προσοχή της. Στη νεογέννητη κόρη της ή στο βιβλίο που γράφει, και το οποίο θεωρεί κι΄αυτό παιδί της; [Εξ΄ου και ο χαρακτηριστικός τίτλος του βιβλίου, που είναι εμπνευσμένος, καθώς δηλώνει η Şafak σε κάποια συνέντευξή της, από μια ρήση της, σουφιστικών τάσεων, γιαγιάς της. Η οποία, βλέποντας την κατάσταση της εγγονής της, επαναλάμβανε: «πρόσεχε κόρη, από το πολύ το κλάμμα θα μαυρίσει το γάλα σου». Αυτό το σχήμα λόγου, λέγει η Şafak στην ίδια πάντα συνένευξη, έμεινε ανεξίτηλη στο μυαλό της. Και την έκαμε να φαντάζεται πως αντλεί γάλα από το μαστό της, προκειμένου να το μετατρέψει σε μελάνη για συγγραφή βιβλίων, που και αυτά τα θεωρεί «παιδιά» της]. Την διαρκή αυτή πάλη, η ηρωΐδα την διεξάγει με λιλιπούτιες υπάρξεις που φωλιάζουν στα σωθικά της, στον «εσωτερικό της λαβύρινθο», και τις οποίες χαρακτηρίζει ως τον «χορό των εσωτερικών της φωνών». Πρόκειται για τις κυρίες/δεποινίδες «πρακτικό μυαλό», «κυνική διανοούμενη», «δερβίσαινα», «φιλόδοξη εγωΐστρια», «ηδυπαθής», οι οποίες μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους για το πώς θα πάρει η κάθε μια την Ελίφ με το μέρος της και θα την επηρεάσει στις επολογές της.

Το βασικό ερώτημα στο βιβλίο είναι: «μητέρα ή συγγραφέας»; Η Şafak, στο μυθιστόρημα αυτό διά μακρών ομιλεί για το υπαρξιακό αυτό δίλημμα πολλών χειραφετημένων γυναικών. Για το πρόβλημά τους να συγκεράσουν μητρότητα και επαγγελματική σταδιοδρομία. Από το βιβλίο παρελαύνει σειρά όλη διάσημων συγγραφέων γυναικών. Άλλων που αρνήθηκαν την μητρότητα χάριν καρριέρας, και μερικών που προσπάθησαν να συμφιλιώσουν τις δύο δημιουργικές ικανότητες της γυναίκας, του τίκτειν και συγγράφειν συνάμα. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο μέσα σε μια διαχρονικά ανδροκρατούμενη κοινωνία. Τόσο στην Ανατολή, όσο και στη Δύση. Είναι χαρακτηριστικό το ερώτημα της Şafak σ΄ένα σημείο του βιβλίου. Αν ο Fuzuli και ο Shakespeare, λέγει, είχαν κάποια αδελφή με το ίδιο ποιητικό τάλαντο, την ίδια ευαισθησία και την ίδια ευχέρεια στο γράφειν, θα είχαν την ίδια με τους αδελφούς τους αναγνώριση και δόξα; Μάλλον όχι, λόγω, ακριβώς, της «πατριαρχικής» δομής της κοινωνίας σε όλα τα πλάτη και μήκη της υφηλίου.

Εκ πρώτης όψεως, το μυθιστόρημα δίνει την εντύπωση πως απευθύνεται στη γυναίκα. Ότι διαπνέεται από έντονο φεμινισμό. Ωστόσο, διαβάζοντάς το προσεκτικά, διαπιστώνει κανείς πως αυτά που εκφράζει, αφορούν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Τον κάθε άνθρωπο, γυναίκα ή άνδρα, που βρίσκεται σε διαρκή πάλη με τις δικές του ποικίλες και αλληλοσυγκρουόμενες εσωτερικές φωνές, του «εγωϊστή», του «εκκεντρικού», του «φιλόδοξου», του «φιλάρεσκου», του «κυνικού», του «αναίσθητου», του «αδιάλλακτου», αλλά και του νουνεχούς «δερβίση», μέχρις ότου καταλήξει εκεί που τον έταξε ο Θεός.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διάλογοι της ηρωΐδας με την «δερβίσαινα». Διάλογοι εμπνευσμένοι από την θεολογία και την κοσμοθεωρία του Σουφισμού. [Διόλου παράξενο, αν ληφθεί υπ΄όψη ότι το διδακτορικό της Şafak είχε ως θέμα τον Σουφισμό. Συναφώς, μπορεί να σημειωθεί ότι στο επίκεντρο του τελευταίου βιβλίου της «Αșk» - («The forty Rules of Love»,- «Οι σαράντα Κανόνες της Αγάπης» στην αγγλική μετάφραση), δεσπόζει ο Mevlana Celaleddin Rumi και n θεολογία του. Η «αγαπητική προσκόλληση στο Θεό», η αναζήτηση του Θείου Έρωτος είναι διάχυτη σε όλο το βιβλίο].

Στους διαλόγους, λοιπόν, αυτούς, γίνεται πολύς λόγος για την σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, -«που δεν είναι ˝φόβητρο˝, αλλά Θεός απεριόριστης αγνής αγάπης»-, όπως και για την σχέση του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπό του. Δεν μπορείς, λέγει η «δερβίσαινα», να αγαπήσεις τον Δημιουργό χωρίς να αγαπάς το δημιούργημά Του. Γίνεται, όμως, λόγος και για το νόημα του θανάτου και της ζωής. Για το «πόθεν έρχεσαι και πού πηγαίνεις». «Νομίζουμε, λέγει η ˝κυρία δερβίσης˝, πως εγκαταλείποντας τον κόσμο αυτό, αποθνήσκουμε. Ότι με το θάνατό μας εξαφανιζόμαστε. Ενώ, αυτό που αποκαλούμε ˝θάνατο˝, στην πραγματικότητα είναι μια γέννηση. Ο θάνατός μας αποτελεί απλώς έξοδο από την ˝μήτρα˝ της γης, προκειμένου να γεννηθούμε στην αιωνιότητα». Στοχασμοί με βάθος, που δεν διαφέρουν πολύ από αυτό που διδάσκει και η Ορθόδοξη Πατερική Θεολογία περί θανάτου και ζωής.

Ότι δηλ. η παρούσα ζωή είναι ένας στίβος όπου διεξάγεται η μάχη χάριν της αθανασίας και της αιωνιότητας. Πως η ημέρα του θανάτου, αποτελεί για τον άνθρωπο την γενέθλιο ημέρα του, την πραγματική γέννησή του στην αιώνια ζωή.

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η Şafak είναι μια ταλαντούχος και χαρισματική συγγραφεύς, που ξέρει να αρμόζει έντεχνα το μοντέρνο με το παραδοσιακό, την φιλελεύθερη σκέψη με την πιστότητα στην παράδοση. Σε αντίθεση με πολλούς σύγχρονους συγγραφείς, δεν διστάζει να ομιλεί, (σε πολλά βιβλία της), για την σχέση της με τον Θεό και την πίστη της στα θεία, έτσι όπως είναι διατυπωμένη αυτή από τον Mevlana. Αλλά έχει και ένα σπάνιο αφηγηματικό τάλαντο, στο να διατυπώνει αυτά που θέλει να εκφράσει, άλλοτε με στοχαστικές τοποθετήσεις, άλλοτε με φιλοσοφικές και θεολογικές θέσεις, και άλλοτε με χιούμορ ή παραβολές, που θυμίζουν παραμύθια της Ανατολής.

Πολλοί εδώ στη Δύση, όπου διαβιώ, την θεωρούν ως το θηλυκό «αντίπαλον δέος» του νομπελίστα Orhan Pamuk. Άτοπος και λανθασμένος χαρακτηρισμός. Και τούτο διότι, η Şafak έχει την δική της προσωπικότητα και την εαυτής ιδιαιτερότητα εις το γράφειν και αφηγείσθαι. Όπως και ο Pamuk έχει την δική του. Λοιπόν, Pamuk ή Şafak; Δεν ξέρω τι φρονεί το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Προσωπικά, όμως, μεταξύ του «πολιτικού» Pamuk και της «στοχαστικής» Şafak, προτιμώ, χωρίς δισταγμό, την δεύτερη.

Aπογευματινή Κωσταντινουπόλεως

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΟ



Όταν τον Ιανουάριο του 2007 παρουσίασα στην Πάτρα σε πρώτη εκτέλεση μελοποιημένη Ιερατική Ποίηση, δεν φανταζόμουν ότι αυτή η εκδήλωση θα γινόταν το εφαλτήριο για πρωτότυπη δημιουργία.

Τότε, μεταξύ των συνθετών που με εμπιστεύτηκαν και συνέθεσαν πάνω σε ποίηση ιερέων ποιητών, ήταν και η μαέστρος και συνθέτις Κωνστάντια Γουρζή, καθηγήτρια στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου. Μαζί παρουσιάσαμε το έργο της Ιερατική Ποίηση δύο φορές στο Μόναχο και τώρα χαίρομαι πολύ γιατί τον δρόμο για την Βαυαρική πρωτεύουσα παίρνει ο παμφίλτατος π. Παναγιώτης Καποδίστριας.

Την ερχόμενη Παρασκευή 2 Ιουλίου, στην Herz-Jesu Kirche του Μονάχου, υπό τον γενικό τίτλο “Paradisi Gloria” και από την διεθνούς φήμης Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας του Μονάχου (Münchner Rundfunkorchesters), με μαέστρο τον καταξιωμένο Ulf Schirmer, θα παρουσιασθεί σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση το νέο συμφωνικό έργο της Κωνστάντιας Γουρζή, σε ποίηση του π. Παναγιώτη Καποδίστρια.

Το νέο αυτό έργο τιτλοφορείται «Ostern in Konstantinopel - Des Wortes Wegen. 11 Momente zwischen Ost und West» (Πάσχα στην Κωνσταντινούπολη – Λόγω Λόγου. 11 στιγμές μεταξύ Ανατολής και Δύσης), για Ορχήστρα, Χορωδία (της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας), Βυζαντινό Ψάλτη (τον Βασίλη Αγροκώστα) και Σόλο Βιολί (τον Μιλτιάδη Παπαστάμου).
Η σύνθεση ανατέθηκε στην Κ. Γουρζή από την Münchner Rundfunkorchesters. Μετά από γόνιμη συζήτηση της συνθέτριας με τον ποιητή π. Παναγιώτη Καποδίστρια, και τη ημετέρα μεσολαβήσει, πέρυσι το καλοκαίρι, ο δεύτερος ανέλαβε να παράξει στίχους, επί των οποίων θα προέκυπτε ύστερα η νέα μουσική της συνθέτριας.
Ο π. Καποδίστριας, σε σύντομο χρονικό διάστημα, έγραψε μια ενότητα εννιά μικρών ποιημάτων, με τίτλο «Λόγω Λόγου», η οποία μεταφράσθηκε στα γερμανικά από τον Θεόδωρο Βότσο (Théos Vótsos).

Έτσι, σε λίγες μέρες ο ποιητικός λόγος του π. Παναγιώτη Καποδίστρια θα αντηχήσει στο Μόναχο και πραγματικά χαίρω διότι πάσαν την γην αρδεύουν τα ποιητικά νάματα αυτού.
Χαίρομαι, επίσης, διότι το Πάσχα του 2009 βρεθήκαμε με την μαέστρο Κ. Γουρζή στην Κωνσταντινούπολη, γεγονός που στάθηκε στερρόν έρεισμα - και πώς αλλιώς αφού πρόκειται για την Βασιλίδα;- για τη σύνθεση του έργου αυτού.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ

φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

Αυτή την ώρα, αγαπητοί συνοδίτες, στον Ι. Ναό των Αγίων Θεοδώρων στη Μαλακοπή της Καππαδοκίας τελείται Πατριαρχικό Συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Συλλειτουργούν ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων (Πατριαρχείο Μόσχας),
ο Αρχιεπίσκοπος Κομάνων κ. Γαβριήλ, Πατριαρχικός Έξαρχος των εν Δυτική Ευρώπη Ορθοδόξων Παροικιών Ρωσικής Παραδόσεως, ο Μ. Ιεροκήρυξ της Μ.τ.Χ.Ε. Αρχιμ. Βησσαρίων, ο ηγούμενος της Μονής Ξενοφώντος του Αγίου Όρους Αρχιμ. Αλέξιος και άλλοι κληρικοί των Εκκλησιών αυτών.
Συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος Ζακύνθου Χρυσόστομος και Μεσσηνίας Χρυσόστομος.
Ψάλλουν: ο Άρχων Δομέστικος της Μ.τ.Χ.Ε. Στυλιανός Φλοίκος και μοναχοί από την Ι. Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους.
Την Θ. Λειτουργία από την Καππαδοκία μεταδίδει σε απευθείας μετάδοση η ΕΤ1.

ΟΙ "ΚΑΜΕΝΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ" ΤΟΥ π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ


H πρώτη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του φίλου π. Παναγιώτη Καποδίστρια είναι γεγονός!
Και πραγματοποιείται χάρη στον Εκδοτικό Οίκο Αντώνη Σταμούλη της Θεσσαλονίκης (στη λογοτεχνική σειρά επί-γνωση).
Ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας είναι από τους στυλοβάτες, θα έλεγα, αυτού που ονομάζω γενικά Ιερατική Ποίηση, ήτοι ποίηση σύγχρονη γραμμένη από σημερινούς κληρικούς και μοναχούς. Άλλωστε και ο ίδιος με σχετικά κείμενά του, αλλά και με αναρτήσεις στο εξαιρετικό ιστολόγιό του, έχει συμβάλλει στην διάδοση ποιημάτων ομοτέχνων του κληρικών.
Γράφει από νέος και τώρα επέστη ο καιρός για μια συγκεντρωτική έκδοση τριαντακονταετούς εργώδους δημιουργίας, που είναι πολύ χρήσιμη, καθώς πολλές από τις ποιητικές συλλογές του, που είχαν εκδοθεί ιδιωτικά οι περισσότερες, είναι δυσεύρετες ή και εξαντλημένες.
Εν μέσω οικονομικής και γενικότερης κρίσης ένα βιβλίο ποιητικό ενός ιερέα που ζει σ' ένα χωριό στη Ζάκυνθο, μας μεταφέρει σε ολότελα άλλες σφαίρες, "όπου έχει κράτος και εξουσία η Άνοιξη" (Ελύτης).
Εκεί όπου και οι καμένες πεταλούδες τραγουδούν... Ακόμα και με τη σιωπή τους...
Ή στον Ισλαμικό Σουφισμό, όπου η νυχτοπεταλούδα που αναλώνεται στο φως της φλόγας του κεριού είναι η ψυχή που αναλώνεται στη θεία φλόγα. Στη φλόγα της ποίησης, λέω εγώ, όπου γίνεται παρανάλωμα χρόνια τώρα ο αγαπητός μας Π.Κ.

Όσοι πυρπολούμενοι από την θεϊκή φλόγα της ποίησης, αναζητείστε τα ποιήματα του Π.Κ. στα βιβλιοπωλεία περί τα μέσα Ιουλίου ή στον Εκδοτικό Οίκο Αντ. Σταμούλη (τηλ. 2310 264748, 6946461460).
Εμείς θα επανέλθουμε...

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ



Ο μεγάλος θεατράνθρωπος Βασίλης Παπαβασιλείου, ο οποίος ανεβάζει τον περίφημο Τυχοδιώκτη του Χουρμούζη για το Φεστιβάλ Αθηνών (11-15 Ιουλίου), σε μια συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου και την Ιωάννα Κλεφτογιάννη μιλάει για την κρίση και υποδεικνύει τον αίτιο: Εμάς!
Με εκφράζει απόλυτα. Και κυρίως η θέση: τέρμα τα άλλοθι, ας απαλλαγούμε επιτέλους από ιδεοληψίες και εύκολα ιδεολογήματα. Σταχυολογώ:


«Είμαι αισιόδοξος -όπως έλεγε ο Γκράμσι- ως βούληση και απαισιόδοξος ως σκέψη. Ζούμε σε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα εποχή, που μας παρέχει πολύ υλικό για σκέψη. Και θα ήθελα να πω ότι το "ελληνικό" είναι ισχυρότερο από το ελληνικό κράτος και από τη γεωγραφική επικράτεια που λέγεται Ελλάδα. Αν εντοπίσουμε έναν ορισμό του "ελληνικού", σύμφωνα με τον οποίο το "είμαι Ελλην" είναι συνώνυμο του "τίποτα το μη ελληνικό δεν μου είναι ξένο", τότε μπορεί να υπάρξει ένα άλλο μέλλον γι' αυτόν τον τόπο και κυρίως για τους ανθρώπους του. Γιατί Ελληνες υπήρξαν πολύ πριν από το ελληνικό κράτος. Σε μεγάλο βαθμό, παρά το κράτος. Και θα υπάρχουν σίγουρα και μετά το ελληνικό κράτος».

Στη σημερινή συγκυρία ζούμε επίσης ένα είδος ήττας. Την ήττα μιας ιδεολογίας, που δαιμονοποίησε τον ξένο ως αιτία του ελληνικού κακού. Ο ξένος έγινε ένας εύκολος στόχος για όλα τα δεινά που προξενήσαμε εμείς οι ίδιοι σε αυτόν τον τόπο. Ετσι, ενώ η Μεταπολίτευση ήταν το πιο καθαρό δημοκρατικό πείραμα που έγινε σε αυτόν τον τόπο τους δύο τελευταίους αιώνες, σήμερα εμφανιζόμαστε να έχουμε χάσει από τον ίδιο τον εαυτό μας. Να έχουμε στερηθεί τα άλλοθι. Δεν έχεις Γλίξμπουργκ πάνω από το κεφάλι σου! Δεν έχεις τυπικά τους Αμερικανούς, έστω με τη μορφή του Πιουριφόι, που πάει να δει τον Ελληνα πρωθυπουργό και βάζει τα πόδια του πάνω στο τραπέζι του. Είσαι μόνος. Και αποδεικνύεται ότι δεν είσαι ικανός. Γιατί ο μεγάλος φενακισμός πάνω στον οποίο συνενοχικά η ελληνική κοινωνία συνεβλήθη με το πολιτικό, έχει να κάνει με το ότι ιδιωτικώς θα προκόβουμε και συλλογικώς θα καταρρέουμε. Θυμίζει η χώρα, δηλαδή, αυτόν ο οποίος έχει αποκτήσει το τελευταίο μοντέλο της Μερσεντές -το οποίο μπορεί να αγοράσει- και κινείται στον δρόμο Κορίνθου- Πατρών. Γιατί τον δρόμο δεν μπορεί να τον αγοράσει. Η εικόνα μιας υπερσύγχρονης Μερσεντές στο γνωστό άθλιο κομμάτι Κορίνθου-Πατρών είναι για μένα η εικόνα της σημερινής Ελλάδας. Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, νομίζω πως ζούμε ένα τέλος. Κάποιοι λένε το τέλος της Μεταπολίτευσης. Οντως το ζούμε. Ομως αυτό το τέλος μπορεί να είναι και λυτρωτικό. Μπορεί να μας απαλλάξει από ιδεοληψίες και εύκολα ιδεολογήματα».

"Στην Ελλάδα, στη μεταπολιτευτική μετάβαση από το πολιτικό "γήπεδο" στο οικονομικό συνέβη ένα άτυπο φαντασιακό συμβόλαιο. Συμφωνήσαμε πως θα φτιάξουμε στην Ελλάδα ένα χώρο ιδιωτικού πλούτου και δημόσιας φτώχειας. Η προσπάθεια αυτή πέρασε από φάσεις ώσπου να καταλύσουμε τη δημόσια σφαίρα, να ανατινάξουμε τα συστήματα υγείας, δημόσιας εκπαίδευσης, να διαβρώσουμε ή να προσδέσουμε στο άρμα της διαφθοράς όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, εφορίες, πολεοδομίες κ.λπ., και εις έκαστος να τα καταφέρνει λαδώνοντας, φακελώνοντας και φακελωνόμενος. "Ο σώζων εαυτόν σωθήτω". Μόνος του κάποιος θα καθαρίσει τα της υγείας του. Μόνος του θα καθαρίσει τα της εκπαίδευσης των παιδιών του. Αρα ένα τέτοιο κράτος, αυτοαναιρούμενο, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Πριν από την εγκατάσταση επομένως της τρόικας είχαμε την εκ των έσω κατάλυση του ελληνικού κράτους. Το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα έφτιαξε αυτό το συνενοχικό συμβόλαιο, το υπερασπίστηκε και σήμερα αυτό πληρώνει".

Ολόκληρη τη συνέντευξη διαβάστε εδώ.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

ΑΠΛΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΛΕΓΟΝΤΟΣ...


Δεν είχα σκοπό να επανέλθω στο κείμενο του Νεμέσιου, που δημοσιεύθηκε σε πολλές ιστοσελίδες, και αφορούσε σε "κριτική" του κειμένου μου Κυθήρων αναφανδόν εναντίον Μεσσηνίας, αλλά με δικαιώνει ο Ορθόδοξος Τύπος που κυκλοφορεί (!) και δεν μπορώ να το προσπεράσω.
Ο ανώνυμος και ως εκ τούτου ρυπαρός κ. Νεμέσιος - αναλόγου ποιότητος και το μπλογκ Θρησκευτικά που δημοσιεύει γελοία σχόλια εναντίον μου - έγραψε ότι "ο κ. Ανδριόπουλος αυθαίρετα ερμηνεύει τα λόγια του Σεβασμιωτάτου Κυθήρων ως παρότρυνση προς καθαίρεση του Μεσσηνίας" και χαρακτήρισε την ερμηνεία μου αυτή "το λιγότερο αστεία"!
Ο Ορθόδοξος Τύπος της σήμερον κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τρανταχτό: "Την καθαίρεσιν του φιλοπαπικού Μεσσηνίας ζητεί ο Κυθήρων"! Το ιστολόγιο Θρησκευτικά, που είναι το alter ego του Ο.Τ. ας εξηγήσει σχετικώς στον συντάκτη του Νεμέσιο.
Κι ακόμα, έγραψα: "Νομίζω ότι στην σύντομη ιστορία της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, και δη στις μέρες μας, ουδέποτε έχει συμβεί κάτι ανάλογο. Ένας Μητροπολίτης να απαιτεί Ομολογία Πίστεως από έναν άλλον, αλλιώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η καθαίρεση...". Και ο Νεμέσιος έσπευσε να μου ζητήσει Έλεος!!!
Ας πάει καλύτερα να το ζητήσει από τον ομοϊδεάτη του Ο.Τ. ο οποίος γράφει ολοκάθαρα:
"Ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων εἰς τὴν ἐπιστολήν του θέτει πολὺ σοβαρὰ θέματα καὶ δι᾽ αὐτὸ ἡ ἐπιστολή του ἀποτελεῖ πραγματικὴν βόμβαν διὰ τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν. Δὲν ζητεῖ μόνον τὴν καθαίρεσιν τοῦ Μεσσηνίας. Ζητεῖ Ὁμολογία Πίστεως ἀπὸ τὸν Μεσσηνίας. Αὐτὸ τὸ ὁποῖον ζητεῖ εἶναι συγκλονιστικόν. Ἀμφισβητεῖ τὴν Πίστιν ἑνὸς ἄλλου ἐν ἐνεργεία Ἐπισκόπου καὶ ἀξιώνει, διὰ νὰ τὸν ἀποδεχθῆ ὡς κανονικὸν Ἐπίσκοπον τῆς Ἐκκλησίας νὰ προβῆ εἰς ὁμολογίαν Πίστεως ἐνώπιον τῆς Ἱεραρχίας".

Από τα παραπάνω, άκρως ενδεικτικά, αντιλαμβάνεται ο καθείς λογικός άνθρωπος ότι πρέπει κάποιοι να μάθουν να προφέρουν σωστά την πραγματικότητα. Αλλιώς καθίστανται απλώς καταγέλαστοι!

Πίνακας: Χωρίς τίτλο, του Σωκράτη Φατούρου

ΕΙΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΨΗΛΑ ΕΚΕΙ... ΜΕ ΤΗ ΦΛΕΡΥ...




Η αγία του ελληνικού τραγουδιού Φλέρυ γυμνή τη φωνή ψάλλει σε στίχους του Άγγελου Βλάχου (1838-1920) το παιδικό ασμάτιον «Η μικρά εκκλησιά» από τα «Τριάκοντα ασμάτια» (Νέα Εστία 539, Χριστούγεννα 1949)

Εις το βουνό ψηλά εκεί
ειν' εκκλησιά ερημική,
το σήμαντρό της δεν κτυπά
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά

Ένα ξωκλήσι φτωχικό
και ένα πέτρινο σταυρό
έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.

Η Φλέρυ λέει μόνο δύο στροφές από το ποίημα. Κάνει κι ένα χαριτωμένο λάθος: Η δεύτερη στροφή αρχίζει: "Ένα κανδήλι θαμπερό". Η Φλέρυ, που προφανώς λέει από μνήμης το τραγουδάκι, αληθεύει εμμένοντας στην πτωχεία...
Η ηχογράφηση είναι από το συγκλονιστικό cd Φλέρυ Νταντωνάκη Η αιώνια εφηβεία της φωνής που κυκλοφορήθηκε πριν μια δεκαετία ακριβώς από την ΕΡΤ, στη σειρά Αρχείο Ραδιοφώνου.
Η διάρκεια του τραγουδιού είναι 1:21. Μια προσευχή αιωνιότητας...

Η φωτό του βίντεο: Το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στη Στάνο Αμφιλοχίας. Θεμελιώθηκε το 1550 και διαθέτει σημαντικές μεταβυζαντινές τοιχογραφίες [φωτ.1968]

Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΗΣ, ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΛΠΑΝ



ΠΟΛΙΤΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ – 145
ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΛΠΑΝ (ΜΠΟΥΛΟΥΣΙΑΔΗΣ)


ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου

Ὁ Μ. Τσαλπὰν εἶναι ἕνας διαφημιστής, ζωγράφος καὶ ἁγιογράφος τῆς Πόλης μας. Γεννήθηκε τὸ 1932 στὸ Ἐρένκιοϊ τῆς Χαλκηδόνος. Ὁ Διευθυντὴς τοῦ Νοσοκομείου Numune τοῦ Haydarpaşa, ἄλλαξε τὸ ὀνοματεπώνυμο τοῦ πατέρα του, ὅταν ἐργαζόταν ἐκεῖ ὡς ἀρχικηπουρὸς, ἀπὸ Μακάριος Μπουλουσιάδης σὲ Makri (usta) Çalpan, ἐπειδὴ φαινόταν πολὺ ξένο, ἰδίως τότε!
Ὅταν ἡ οἰκογένεια μετεκόμισε στὸ Μόδι, ὁ Μιχαὴλ πῆγε στὸ δημοτικὸ σχολεῖο. Μετὰ ἀπεφοίτησε ἀπὸ τὴ Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή. Ὁ τότε καθηγητὴς τῆς ἰχνογραφίας Δ. Ζουρελίδης, διέκρινε ἀπὸ τὶς πρῶτες τάξεις τὸ τάλαντό του καὶ τὸν συνέστησε στὸν Ἀπόστολο Νικολαΐδη, ποὖχε τὴν ἐπιχείρηση διαφημίσεων AR-İŞ. Ἐκεῖ ἐργάσθηκε, καίτοι αὐτοδίδακτος, ἀπὸ τὰ μαθητικά του χρόνια ἐντατικά, γιὰ νὰ ἐνισχύσει οἰκονομικὰ τὴν οἰκογένειά του.


Ὁ προϊστάμενός του τὸν ἀγαποῦσε, ἐκτιμοῦσε τὴν ἐργατικότητα, προθυμία καὶ φαντασία του καὶ τοῦ ἀνέθετε μὲ πλήρη ἐμπιστοσύνη, κάθε δύσκολη ἐργασία καὶ διαφήμιση.
Μετὰ τὴν στρατιωτική του θητεία, ἄνοιξε δική του ἐπιχείρηση στὸ Perşembe Pazarı τῆς Πόλης γύρω στὰ 1958-1960, ὅπου καὶ προόδευσε πολύ, ἔχων 18 ἐργάτες-συνεργάτες. Τὸ 1974-75 ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀθήνα καὶ ἔστησε τὸ νέο του ἐργαστῆρι στὴν Καλλιθέα. Τὸ 2000 συνταξιοδοτήθηκε. Δὲν ἔπαυσε ὅμως νὰ ἐργάζεται.

Ἐξετέλεσε διαφημίσεις τῆς γνωστῆς τότε στὴν Πόλη κολώνιας PE-RE-JA (λεμονιῶν καὶ λεβάντας) πάνω στὰ γυάλινα μπουκάλια της, καὶ ἀνεξάρτητες, ὅπως τῶν τραπεζῶν Osmanlı καὶ Yapı ve Kredi, τῆς Ἐρυθρᾶς Ἡμιελήνου (Kızılay), τῆς ἐπιχείρησης μηχανημάτων ARŞİMİDİS, τῆς MERBOLIN, GLASURIT-ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ γιὰ χρώματα, αὐτοκόλλητα διαφημιστικὰ ἑταιρειῶν ὡς τῆς COSMOS, ἐξώφυλλα περιοδικῶν, ὅπως τῆς "Revue commerciale du Levant" κ.ἄ.
Καὶ αὐτὲς μποροῦσε νὰ τὶς συναντήσει κανεὶς τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὶς μεγαλύτερες πόλεις τῆς Τουρκίας, ὅπως τὴν Πόλη, τὰ παράλια τῆς Ἰωνίας, τὸ Ἀϊβαλί, τὴ Σμύρνη κ.ἄ., τὸν Πόντο (Σαμψοῦντα, Τραπεζοῦντα κλπ.), τὴ Μεσόγειο (Ἄδανα, Μερσίνη), τὸ Γκαζιαντέπ κ.ἀ.
Οἱ ἀφίσες αὐτὲς ἦταν ἀναρτημένες σὲ κάθε στύλο τῆς γέφυρας τοῦ Karaköy, σὲ κεντρικοὺς δρόμους, πλατεῖες, πλευρὲς λεωφορείων, μινι-μπούς, τοίχους κτιρίων κ.ἄ. Ὁρισμένες διαφημίσεις του ἦταν δύσκολες καὶ μεγάλων διαστάσεων (50 m2), ὅπως ἡ τῆς Kızılay. Ἔργο διπλῆς ὄψεως μὲ θέμα ἀπεικόνισης τῶν σημαιῶν ὅλου τοῦ κόσμου, γιὰ κάποια παγκόσμια ἐκδήλωση στὸ Spor ve Sergi Sarayı περὶ τὸ 1966.
Ἐξετέλεσε ὅμως καὶ τοπία, νεκρὲς φύσεις (λουλούδια, φροῦτα), ἄλλα ἀντικείμενα καὶ πορτραῖτα φίλων καὶ συγγενῶν του. Ἐξασκεῖτο καὶ μὲ τὴν ἀντιγραφὴ ἔργων μεγάλων ζωγράφων, ἐνῶ ὑπάρχουν ἐπιπλέον καὶ θρησκευτικά του ἔργα. Στὰ ταξίδια του στὴ Ἀθήνα γνώρισε τὸν Φώτη Κόντογλου, ὁ ὁποῖος τοὔδωσε πολύτιμες "συμβουλὲς-ὁδηγίες" γιὰ τὴν τέχνη. Μιὰ εἰκόνα τοῦ προσευχόμενου Χριστοῦ βρίσκεται πιθανὰ στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου Ἕξι Μαρμάρων.
Μέσα στὶς ρεκλάμες του, συνήθως συνθετικοῦ χαρακτήρα, ποὺ τὶς διακρίνει μία ἁπλότητα, βλέπει κανεὶς εἰκονογραφικὰ ὄμορφες γυναικεῖες μορφές, στάρ, γυμνὲς ἢ ἡμίγυμνες1, πορτραῖτα, παλιάτσους, πινόκιο, ψαράδες, μπογιατζῆδες μὲ τὰ ἐργαλεῖα τους, ζευγάρια ἀπὸ τὴν τούρκικη λογοτεχνία (Kerem ile Aslı, Ferhat ile Şirin), κοῦκλες, ψάρια, πουλιὰ (τοὺς περίφημους πελαργοὺς τῆς Yapı ve Kredi), τοπία, λουλούδια, ὀπωρικά, σπιτάκια, ἅμαξες, μπουκάλια, κουτιά, χαρτονομίσματα, ψαλίδια, κλειδιά, παιχνίδια, πέπλα, καρδιές, γεωμετρικὰ σχήματα καὶ μικρο- καὶ μεγαλογράμματες ἐπεξηγηματικὲς κ.ἄ. ἐπιγραφές.
Ὡς πρὸς τὴν τεχνική του, χρησιμοποιοῦσε κυρίως λάδι. Ἐξετέλεσε καὶ μεταξοτυπίες.

Ἡ τεχνοτροπία του ἦταν ρεαλιστικὴ μὲ "φωτογραφικὲς" ἀπεικονίσεις τῶν παρισταμένων, ἄρτιας ποιότητος. Δὲν λείπουν ὅμως καὶ καρικατουροειδεῖς τοιαῦτες ἢ ἀφαιρετικὰ σχηματοποιημένες. Τὰ χρώματά του εἶναι συνήθως ἁπαλᾶ, τὰ δὲ εἰκονιζόμενα προβάλλουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, πάνω σ’ ἕνα μονόχρωμο φόντο.
Ὁ γράφων εὐχαριστεῖ καὶ ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ τὴν κ. Δ. Παπουτσόγλου, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν παραπάνω πληροφοριῶν τὴν 14.5.2010.
_____________________________________
1- Πρβλ. D. Hanson, The History of Girly Magazines 1900-1969, Κολωνία 2006. G. Néret, 1000 Dessous. Eine Geschichte der Reizwäsche, Κολωνία 2008.

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ


Με δύο ενδιαφέροντα ένθετα κυκλοφόρησε σήμερα, 24 Ιουνίου 2010, «Ο Φιλελεύθερος», η μεγαλύτερη εφημερίδα της Κύπρου. Μαζί με το φύλλο της εφημερίδες τυπώθηκαν και οι βραβευμένες μαθητικές εφημερίδες του τρίτου ετήσιου διαγωνισμού, που οργανώνει «ο Φιλελεύθερος» σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας και με τη στήριξη της Τράπεζας Κύπρου.
Οι μαθητικές εφημερίδες είναι ο «Δασουπολίτης»- πρώτο βραβείο για Λύκεια- του Λυκείου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ της περιοχής Δασούπολη Λευκωσίας- και ο «Ξυλοπετρίτης» - πρώτο βραβείο για τα Γυμνάσια- του περιφερειακού Γυμνασίου Ξυλοφάγου στην επαρχία Λάρνακας. Η πρώτη μαθητική εφημερίδα έχει μικρό σχήμα και 28 σελίδες. Η δεύτερη είναι επίσης μικρού σχήματος με 12 σελίδες. Και οι δύο είναι έγχρωμες, σχεδιασμένες από τους μαθητές, οι οποίοι είναι και οι συντάκτες των εξαιρετικών άρθρων και ρεπορτάζ.
Στην τελετή βράβευσης, η παρουσίαση των εφημερίδων αλλά και τα μηνύματα των μαθητών ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Σήμερα δείτε τα μεγάλα ρεπορτάζ από την τελετή βράβευσης.
Στο φετινό διαγωνισμό πήραν μέρος 33 μαθητικές εφημερίδες. Οι μαθητές –δημοσιογράφοι από διαφορετικά σχολεία, με διαφορετικές απόψεις, αντιλήψεις, παραστάσεις και όνειρα, αποτυπώνουν στο χαρτί με έναν τρόπο μοναδικό τις σκέψεις, τους προβληματισμούς, τις προτάσεις και τις ενστάσεις τους.

Στην τελετή βράβευσης των μαθητικών εφημερίδων δόθηκαν βραβεία και έπαινοι στις ακόλουθες μαθητικές εφημερίδες:

ΛΥΚΕΙΑ - ΒΡΑΒΕΙΑ

-«Δασουπολίτης», πρώτο βραβείο €800 (εφημερίδα των μαθητών του Λυκείου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ’ Δασούπολης).

- «Μάρκου το Ανάγνωσμα», δεύτερο βραβείο €500 (εφημερίδα του Λυκείου Αρχαγγέλου Απόστολος Μάρκος, Λευκωσία).

ΤΡΙΤΟγράφημα», τρίτο βραβείο €300 (εφημερίδα των μαθητών του Λυκείου Αγίου Ιωάννου Λεμεσού).

ΛΥΚΕΙΑ- ΕΠΑΙΝΟΙ

«Μαθητικός Τύπος» του Λυκείου Αγίου Γεωργίου Λακατάμειας.

-«Νεανικές αναζητήσεις» του Λυκείου Αγίου Χαραλάμπους Έμπας Πάφου.

ΓΥΜΝΑΣΙΑ -ΒΡΑΒΕΙΑ

- «Ξυλοπετρίτης», πρώτο βραβείο €800 (εφημερίδα μαθητών του Περιφερειακού Γυμνασίου Ξυλοφάγου, επαρχία Λάρνακας).

- «Εν πλω», δεύτερο βραβείο €500 ( Γυμνασίου Μακεδονίτισσας –Λευκωσία) Μεταξύ άλλων οι μαθητές πήραν αποκλειστική συνέντευξη από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια.

- «Μαθητική έπαλξη», τρίτο βραβείο €300 (Γυμνάσιο Αγίας Παρασκευής Γεροσκήπου -Πάφου).

ΓΥΜΝΑΣΙΑ- ΕΠΑΙΝΟΙ

-«Μαθητικοί Παλμοί» του Γυμνασίου Τραχωνίου, Λεμεσός.

-«Μαθητογραφήματα» του Γυμνασίου Ειρήνης και Ελευθερίας Δερύνειας, ελεύθερη περιοχή επαρχίας Αμμοχώστου.

Η επιλογή των βραβευθέντων εφημερίδων έγινε από πενταμελή κριτική επιτροπή την οποία αποτελούσαν: Ο διευθυντής σύνταξης του «Φιλελεύθερου» Άριστος Μιχαηλίδης, η δημοσιογράφος Χριστίνα Κυριακίδου, οι επιθεωρητές Μέσης Εκπαίδευσης Λουκία Χατζημιχαήλ και Πέτρος Πέτρου και ο αντιπρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου καθηγητής Πολιτικής Επικοινωνίας Κώστας Γουλιάμος.


Στην τελετή βράβευσης ο Κύπριος υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Ανδρέας Δημητρίου, ανέβηκε στο βήμα κρατώντας στα χέρια του τις εφημερίδες που βραβεύτηκαν. «Όχι μόνο τις έχω, αλλά τις διάβασα», ανέφερε ο κ. Δημητρίου, ο οποίος συνεχάρη όλους τους μαθητές που έλαβαν μέρος σε αυτή τη προσπάθεια.

Επισήμανε πως η έκδοση των μαθητικών εφημερίδων αποτελεί μια εξαιρετική διαδικασία για πάρα πολλούς λόγους, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι δίνει την ευκαιρία στους νέους να σκεφτούν, να εκφράσουν τις απόψεις τους, να αναπτύξουν την κριτική σκέψη. Τόνισε επίσης, ότι παρά τις επιθέσεις που δέχεται κατά καιρούς το υπουργείο του, η Κύπρος διαθέτει ένα υγιές εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο καλλιεργεί την κριτική σκέψη και τις δεξιότητες. Ειδική αναφορά έκανε σε άρθρα παιδιών με εκπαιδευτικό περιεχόμενο, όπως για παράδειγμα μια επιστολή της Δήμητρας, μαθήτριας του Γυμνασίου Ειρήνης και Ελευθερίας Δερύνειας. Ο υπουργός επισήμανε πως στόχος, είναι να καταστεί το δημόσιο σχολείο μια γέφυρα που θα συνδέει το παρελθόν και τις παραδόσεις μας με το μέλλον.

«Πιστεύω πως όλοι ανεξαιρέτως αποκομίσατε ένα ανεκτίμητο όφελος από τη διαδικασία του συγκεκριμένου διαγωνισμού», ανέφερε ο γενικός διευθυντής της Τράπεζας Κύπρου Βάσος Σιαρλής, απευθυνόμενος προς τους μαθητές. «Αυτό δεν είναι άλλο», όπως εξήγησε, «από τη συνειδητοποίηση της αξίας που έχει η ενημέρωση για την υπεύθυνη δράση κάθε πολίτη μέσα στην κοινωνία καθώς και την απαίτηση για έγκυρη και διαυγή πληροφόρηση χωρίς ασάφειες και σκοτεινά σημεία που αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη». Επισήμανε δε, πως ακόμα κι αν κανένας από τους μαθητές δεν ενταχθεί μελλοντικά στο δημοσιογραφικό ή εκδοτικό τοπίο της Κύπρου, εντούτοις όλοι θα γίνουν σίγουρα οι πολίτες που έμαθαν να διεκδικούν την αλήθεια, πολίτες με γνώμη και κριτικό λόγο.

Με την προτροπή «να ακούτε τη φωνή των νέων», ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Ανδρέας Καννάουρος κάλεσε όλους τους ενδιαφερόμενους, γονείς, καθηγητές, υπουργούς, πολιτικούς να διαβάζουν τις εφημερίδες των μαθητών, όχι από περιέργεια, αλλά για να ενημερώνονται για τις σκέψεις των νέων ανθρώπων. Τόνισε την ανάγκη όλοι να συμβάλουν, έτσι ώστε η έκδοση μαθητικών εφημερίδων να καταστεί θεσμός μέχρι το τελευταίο σχολείο και εισηγήθηκε οι εφημερίδες αυτές, να διανέμονται και εκτός του σχολικού χώρου. Η Ένωση Συντακτών, κατέληξε, είναι έτοιμη να προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια και συμπαράσταση.

Η μαθήτρια - δημοσιογράφος του «Δασουπολίτη» Μαρία Ρουσιά, ευχαρίστησε το σχολείο και τους καθηγητές «που μας άφησαν να εκφραστούμε ελεύθερα, σχεδόν χωρίς λογοκρισία». Η μεγαλύτερη ικανοποίηση που πήραμε, ήταν τη στιγμή, που οι συμμαθητές μας διάβαζαν την εφημερίδα στην αυλή του σχολείου, αναφέρει συντάκτης του «Ξυλοπετρίτη» και προσθέτει πως όλη η δημοσιογραφική ομάδα των μαθητών «θα θυμάται το μαγικό ταξίδι των δυο μηνών».


φωτό:

- Μαθητές ξεφυλλίζουν τις 33 εφημερίδες , που δημιούργησαν συμμαθητές τους από διάφορα Γυμνάσια και Λύκεια της Κύπρου.

- Οι μαθητές-δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Ξυλοπετρίτης»- πρώτο βραβείο για Γυμνάσια- με τον διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος».

- Οι μαθητές-δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Δασουπολίτης»- πρώτο βραβεία για Λύκεια- με τον Κύπριο υπουργό Παιδείας Ανδρέα Δημητρίου και καθηγητές τους.

ΤΟΥΡΚΑΚΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤ' ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ


Eλευθεροτυπία
Της Έλενας Γαλανοπούλου

Μια ολοζώντανη μεγαλούπολη γεμάτη χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις και ήχους είναι η Κωνσταντινούπολη,
που συνδυάζει τη μαγεία της Ανατολής και την αξιοζήλευτη οργάνωση μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Στην πλατεία της ιστορικής γειτονιάς Σουλταναχμέτ οι χιλιάδες τουρίστες, ανακατεμένοι με τους ντόπιους, διασκεδάζουν με παραδοσιακά λαϊκά θεάματα με τύμπανα και φορεσιές.

Ενώ, λίγα μέτρα πιο κάτω, το Διεθνές Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης (IKSV) βρίσκει κι αυτό το κοινό του. Σε μια πόλη δώδεκα εκατομμυρίων κατοίκων ακόμα και το πιο «δύσκολο» είδος, της κλασικής μουσικής μπορεί να είναι δημοφιλές.

Δεν είναι, βέβαια, ο μοναδικός λόγος που η «Ορέστεια» του Ιάννη Ξενάκη έκανε sold out το βράδυ της περασμένης Δευτέρας -όσοι επιχείρησαν να βρουν εισιτήριο την τελευταία στιγμή, έφυγαν δυσαρεστημένοι. Ο τουρκικός Τύπος είχε σπεύσει να αγκαλιάσει τις προηγούμενες μέρες τη συνεργασία Ελλήνων και Τούρκων σε αυτό το ιδιαίτερο έργο σύγχρονης μουσικής.

Φτάνοντας στον κατάφυτο αύλειο χώρο του πομπώδους υπερπολυτελούς παλατιού Τοπ Καπί, αντικρίζεις μια διακριτική και αθόρυβη παρουσία αιώνων, τον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης, που στους τοίχους του φέρει την ολοδική του μοναδική ιστορία. Ανάμεσα στους χίλιους θεατές, που έχουν συγκεντρωθεί από νωρίς για να παρακολουθήσουν τη συναυλία, εντοπίζουμε ορισμένους Ελληνες από την ολοένα και συρρικνούμενη ρωμαίικη κοινότητα, αλλά κυρίως Τούρκους πολίτες -οι περισσότεροι ήταν οι γονείς των 180(!) παιδιών που συμμετείχαν στη συναυλία.

Το βαρύ γλυκό φως της μέρας που σβήνει μάς συνοδεύει από τους μεγάλους φεγγίτες, ενισχύοντας το αίσθημα μελαγχολίας και την αναπόφευκτη συγκίνηση που νιώθει κανείς εισερχόμενος στον Ναό. Από το πίσω μέρος του εισέρχεται η Φιλαρμονική Ορχήστρα Μπορουσάν μαζί με τον κορυφαίο αρχιμουσικό της Γκουρέρ Αϊκάλ -πριν ανεβεί στο πόντιουμ ασπάστηκε το χέρι του Οικουμενικού μας Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ακολούθησαν οι χορωδίες από το Mimar Sinan University (60 άτομα), του TRT (της αντίστοιχης ΕΡΤ, με 80 άτομα), αλλά και των μουσικών συνόλων του Δήμου Αθήναιων (25 άτομα). Η δεκαεξαμελής Ορχήστρα Μπορουσάν της Κωνσταντινούπολης μέσα στην επόμενη μιάμιση ώρα απέδωσε πολύ καλά το τόσο ιδιαίτερο έργο του πρωτοπόρου Ελληνα μουσικού. Η τελετουργία δεν έλειψε στην απόδοση και των τριών μερών τής -κατά Ξενάκη- αισχύλειας τραγωδίας: Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες.

Πρωτοβουλία του Σπύρου Σακκά

Τη σκηνοθεσία διέκρινε ιδιαίτερη φαντασία: δεκαέξι αναλόγια είχαν στηθεί περιμετρικά του ναού. Ενώ στο τέλος τα παιδιά, που από Ερινύες μετατρέπονται σε Ευμενίδες, έτρεχαν ανάμεσα στους θεατές, σκορπίζοντας το αισιόδοξο τελικά μήνυμα του έργου σε όλο τον χώρο.

Τον διάλογο της Κασσάνδρας με τον χορό των γερόντων αλλά και τον μονόλογο της θεάς Αθηνάς ερμήνευσε με χαρακτηριστική άνεση ο βαρύτονος Σπύρος Σακκάς, στον οποίο ανήκε η πρωτοβουλία της συναυλίας (υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟΤ). Ετσι κι αλλιώς το έργο αυτό κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στο ρεπερτόριό του, αφού το έχει ερμηνεύσει περισσότερες από εκατόν πενήντα φορές μέχρι σήμερα. Τη μεγάλη δική του άνεση δεν είχε, πάντως, η πολυπληθής χορωδία. Μικρή σημασία είχε όμως η αδυναμία των χορωδών να αρθρώσουν καθαρά τον αρχαίο ελληνικό λόγο -πράγμα έτσι κι αλλώς δύσκολο. Σημαντικότερη ήταν η συνεργασία των δύο λαών σε ένα τόσο σπουδαίο έργο της σύγχρονης μουσικής και μάλιστα αρχαιόθεμο, που έβαλε στα χείλη αυτών των μικρών παιδιών για πρώτη -ίσως- φορά την αρχαία ελληνική γλώσσα και τους έδωσε μυρωδιά από τον πλούτο της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας.

Η ιδέα της μετατροπής του ναού σε χώρο συναυλιών, ιδαίτερα λόγω της εξαιρετικής ακουστικής του, είναι καλή, σκέφτομαι αποχωρώντας. Μέχρι που πέφτει το μάτι μου στις τουαλέτες που έχουν δημιουργηθεί μέσα στον ναό. Σίγουρα, θα μπορούσε να υπάρξει ένας διαφορετικός σχεδιασμός προκειμένου και οι ανάγκες των εκατοντάδων θεατών να καλυφθούν και η ιερότητά του να διαφυλαχθεί ώς ένα βαθμό. Απογοητεύομαι. Λίγο αργότερα περπατώντας στην πολύβουη Ιστικλάλ ακούω Μαργαρίτη και Σωτηρία Μπέλλου. Χαμογελώ.

ΝΕΜΕΣΙΟΣ, ΑΛΛ' ΟΥΧΙ Ο ΕΜΕΣΗΣ



Μου αρέσει, δεν το κρύβω αγαπητοί συνοδίτες, που κάποιοι σούπερ ορθόδοξοι, “ζηλωτές”, “αντι-οικουμενιστές”, όπως θέλετε πέστε τους, απαντούν με “σεντόνια” σε κείμενά μου! Ξεκοκαλίζουν κυριολεκτικά το ιστολόγιό μου και όποια κείμενα νομίζουν πως τους αφορούν, και γράφουν κατεβατά με παραπομπές!
Τώρα, ένας ταλαίπωρος ονόματι Νεμέσιος (!), ανώνυμος δηλαδή, απαντά στο κείμενό μου “Κυθήρων αναφανδόν εναντίον Μεσσηνίας”. Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με τα ...χαριτωμένα που γράφει για μένα. Απλώς τού επισημαίνω ότι ουδέποτε “έλυσα τη σιωπή μου”, διότι απλούστατα ουδέποτε εσιώπησα! Κι αυτό είναι το ελάττωμά μου. Ή το μεράκι μου! Είμαι ομιλητικός τύπος. Προτρέπω τον κ. Νεμέσιο να συνεχίσει στην ίδια λογική: Μόλις γράφω δέκα αράδες να βγαίνει να τις ανασκευάζει με δέκα σελίδες! Και επειδή μπορεί να τον εκνευρίσω τελικά, ας πάρει τηλέφωνο τον δύστηνο Αλεκολόγο να του πει πώς θα με βγάλει από τη μέση!...
Δεν θα ήταν, επίσης, κακό να διάβαζε ο ανώνυμος Νεμέσιος την πραγματεία για την ανθρώπινη φύση του Νεμεσίου Επισκόπου Εμέσης, μήπως και διανοιχθούν οι οφθαλμοί του δια τα της ανθρωπίνης υπάρξεως.
Καλό σας απόγευμα, αγαπητοί συνοδίτες.

Υ.Γ. Ο Αλεκολόγος ας πάρει τον Νούλη να του ...μεταφράσει το “δύστηνος” γιατί είναι και α.....ος.

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος υποδέχθηκε σήμερα στο Φανάρι τον Έλληνα Πρωθυπουργό και υπουργούς της Ελληνικής Κυβέρνησης και είπε πως "σήμερα είναι η μέρα της Ελλάδος"!
Δείτε, αγαπητοί συνοδίτες, στο Φως Φαναρίου, τις ανταποκρίσεις του Νίκου Μαγγίνα από την Κωνσταντινούπολη για τις διαδοχικές επισκέψεις ελλήνων αξιωματούχων στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ο Υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος, ο Υφυπουργός Εξωτερικών Σπύρος Κουβέλης και ο Έλληνας Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Αργά απόψε έφτασε στην Κωνσταντινούπολη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ο οποίος θα συνοδεύσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη στο προσκυνηματικό του ταξίδι στην Καππαδοκία το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Για τον ίδιο σκοπό θα αφιχθεί αύριο στην Πόλη και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος.

ΑΤΤΙΚΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΑΛΣΟΣ


Το φως στο Αττικό άλσος ανάμεσα στα σύννεφα... Μετά τη βροχή...
Ατμόσφαιρα καθαρή και ορατότητα άπλετη...







Και βέβαια τα παιδία παίζει...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΙΜΒΡΟΥ


ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΙΜΒΡΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΜΠΕΡΜΠΕΡΗ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΙΜΒΡΟΥ
( Κων/πολη 19 Ιουνίου 2010 )
* * *

φωτό: Νίκος Μαγγίνας

Παναγιώτατε,
Σεβασμιώτατοι,
Εξοχώτατε κ.Πρόξενε
Αξιότιμοι προσκεκλημένοι,
Κυρίες και Κύριοι,

Ο Σύλλογος Προστασίας Αλληλεγγύης και Βιώσιμης Ανάπτυξης Ίμβρου έχει την τιμή της επανέκδοσης του πρώτου ολοκληρωμένου ιστορικού συγγράμματος της Ίμβρου, που εκδόθηκε κατά την Οθωμανική περίοδο το 1845, στην Κωνσταντινούπολη.
Πρόκειται για το «Υπόμνημα ιστορικό περί της νήσου Ίμβρου», το οποίο αποτελεί πνευματική δημιουργία, δυο εγκάρδιων φίλων, του Κερκυραίου ιστορικού-αρχαιολόγου, Ανδρέα Μουστοξύδη και του Ιμβρίου ιερομονάχου-διδασκάλου Βαρθολομαίου του Κουτλουμουσιανού. Ο πρώτος συνέλεξε και παρουσίασε την ιστορία του νησιού από αρχαιοτάτων χρόνων βασιζόμενος κυρίως σε αρχαίους συγγραφείς και περιηγητές του νησιού, ενώ ο δεύτερος, ως γνήσιος γόνος του τόπου σκιαγράφησε την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της Ίμβρου, κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνος.

Ο Σύλλογός μας με την παρούσα έκδοση, έχοντας υπ’ όψη την εξάντληση των προηγούμενων εκδόσεων του συγγράμματος, στοχεύει στην επαναφορά και διάδοση του «Υπομνήματος», το οποίο αποτελεί πολύτιμη πηγή πληροφοριών για την ιστορία της Ίμβρου. Η επανέκδοση (βασισμένη σε αντίγραφο της πρώτης έκδοσης που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης), περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, το πρωτότυπο κείμενο σε φωτοαναστατική ανατύπωση και τις μεταφράσεις του κειμένου στα νεοελληνικά, τα αγγλικά και τα τουρκικά. Φυσικά στην προσπάθειά μας να παρέχουμε τρείς παράλληλες μεταφράσεις βρεθήκαμε ενίοτε αντιμέτωποι με αναπόφευκτες διαφοροποίησεις εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων της λογικής της κάθε γλώσσας καθώς και των κανόνων που τις διέπουν. Επιχειρείται επίσης για πρώτη φορά, με αυτήν την έκδοση, η δημοσίευση παλαιών χαρτών της Ίμβρου, συμπεριλαμβανομένου και του χάρτη του Γερμανού Κιέπερτ που περιελάμβανε η πρώτη έκδοση του «Υπομνήματος». Οι σπάνιοι αυτοί χάρτες αποτελούν χρήσιμα ιστορικά ντοκουμέντα για την ιστορία του νησιού καλύπτοντας μία περίοδο πέντε αιώνων (15ου-19ου αι). Επιπλέον στη νέα έκδοση προστέθηκαν τα σύντομα βιογραφικά και οι προσωπογραφίες των συγγραφέων, με σκοπό την καλύτερη κατανόηση του έργου εκ μέρους των αναγνωστών.
Με την σημαντική αυτή πρωτοβουλία, ο Σύλλογός μας, ως εκπρόσωπος του διαλόγου της κοινωνίας των πολιτών, έχει ως στόχο τον εμπλουτισμό της βιβλιογραφίας της Ίμβρου και την διεύρυνση του αναγνωστικού κοινού με την επανέκδοση του πονήματος σε τρεις γλώσσες. Πιστεύουμε πως η συνύπαρξη λαών και πολιτισμών προαπαιτεί τη γνώση και κατανόηση των ιδιαίτερων πολιτιστικών και ιστορικών αξιών του κάθε λαού. Η παρούσα έκδοση ελπίζουμε ότι αποτελεί μια πρώτη πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση.


Τα βαθιά αισθήματα αγάπης του Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού, για την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ίμβρο, εκδηλώθηκαν από τα νεανικά του ακόμη χρόνια. Οι αλλεπάλληλες προσπάθειες του, με σκοπό τη λειτουργία συστηματικού εκπαιδευτηρίου στην Ίμβρο για την μόρφωση των συμπατριωτών του, ολοκληρώθηκαν με την έκδοση του «Υπομνήματος», την τελευταία περίοδο της ζωής του. Η μεταφρασμένη και εμπλουτισμένη επανέκδοση που έχετε στα χέρια σας, ας θεωρηθεί ελάχιστος φόρος τιμής στον ιερό διδάσκαλο, ο οποίος υπήρξε φωτεινό παράδειγμά δια βίου προσφοράς στα γράμματα και στην πατρίδα του.
Άξιος συνεχιστής και διάδοχος του ονόματος του αείμνηστου Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού του Ίμβρίου, είστε εσείς Παναγιώτατε. Η απέραντη αγάπη προς την γενέτειρα σας Ίμβρο και η παραδειγματική αφοσίωση σας σε αυτή αποτελούν για όλους εμάς παράδειγμα προς μίμηση. Ελάχιστο αντίδωρο ευγνωμοσύνης στο ιερό πρόσωπό Του, ας θεωρηθεί αυτή η αφιέρωση της παρούσας εκδόσης.
Από τη θέση του προέδρου του Συλλόγου και του υπεύθυνου της έκδοσης, θέλω να ευχαριστήσω θερμά για την συμπαράσταση και την ενθάρρυνση την Α.Θ.Π., τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, τον σεβαστό γιατρό και λογοτέχνη κ. Γιώργο Ξεινό, το Χάρη Θεοδωρέλλη, την Αϊσέ Οζίλ, τον Ομέρ Φαρούκ Σερίφογλου για την πολύτιμη βοήθεια τους και τέλος τον κ. Παντελή Ανδριώτη για την παραχώρηση της άδειας δημοσίευσης των παλαιών χαρτών. Ευχαριστούμε επίσης τους μεταφραστές και όσους συνέβαλαν στην ολοκλήρωση της επανέκδοσης.
Τέλος θερμές ευχαριστίες οφείλουμε στον Άρχοντα Ορφανοτρόφο της Μ.Χ.Ε., κ. Νικόλαο Μάνο, για το έμπρακτο ενδιαφέρον του και τη γενναιόδωρη χορηγία, χωρίς την οποία δεν θα ήταν δυνατή η πραγματοποίηση ενός ονείρου πολλών ετών.

Related Posts with Thumbnails