Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗ ΚΤΙΖΕΙΝ


Η Οικολογία είναι αναμφισβήτητα το θέμα των καιρών. Δεν είναι πλέον πολυτέλεια, κόμμα, ιδεολογία ή μόδα, αλλά επιτακτική ανάγκη, που δε χωράει αναβολή.
Αν οι πολίτες του πλανήτη δεν αποκτήσουν επειγόντως γνήσια οικολογική συνείδηση που να έχει πρακτικό αντίκρισμα, τα πράγματα προμηνύονται ζοφερά…
Η Εκκλησία δεν μένει απαθής μπροστά στην οικολογική πρόκληση. Αναπτύσσει μια πρωτοποριακή θεολογία που έχει μεγάλη σημασία και ελπίζω να έχει και την ανάλογη απήχηση.
Όμως, θα ήθελα να προτείνω, αγαπητοί φίλοι της Ιδιωτικής Οδού, ένα άμεσο μέτρο, που ίσως φαντάζει ακραίο, αλλά πρέπει πρώτα η Εκκλησία να εφαρμόσει.
Ένας διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας, του οποίου δυστυχώς το όνομα λησμονώ αυτή τη στιγμή, είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι η μόνη «οικολογική» αρχιτεκτονική είναι το μη κτίζειν. Ας είμαστε ρεαλιστές, μόνο αν δεν κτίζουμε δεν επιβαρύνουμε το περιβάλλον.
Νομίζω ότι η εκτίμησή του είναι πέρα ως πέρα ρεαλιστική και απαιτεί άμεση εφαρμογή από την Εκκλησία, η οποία πρέπει να δώσει το παράδειγμα.
Δεν είναι δυνατόν, θα πει κανείς, να μην οικοδομεί η Εκκλησία. Σωστά. Ας το κάνει όμως στην εσχάτη ανάγκη!


Όχι να κτίζει μοναστήρι όποιος θέλει, όπου θέλει. Ας πάει σε ένα από τα αμέτρητα εγκαταλειμμένα μοναστήρια ανά την Ελλάδα, να το αναστηλώσει και να το ζωοποιήσει.
Για τους εντός των πόλεων ναούς. Δεν χρειάζονται καινούριοι. Μόνο αν η ανάγκη είναι αδήριτη να επιτρέπεται η ανοικοδόμηση. Έχουμε ναούς, οι οποίοι δυστυχώς δεν κατακλύζονται από πιστούς παρά μόνο τις μεγάλες γιορτές.
Αν η ενορία χρειάζεται Πνευματικό Κέντρο, ας αναζητηθεί κτίριο στην περιοχή προς αγοράν και διαμόρφωσιν. Γεμίσαμε Πνευματικά Κέντρα τα οποία είναι κλειστά! Ή ανοίγουν τις Κυριακές για τον καφέ των μνημοσύνων.
Οι εκτάσεις της Εκκλησίας δεν θα πρέπει να μεταβάλλονται σε τεράστια κτιριακά συγκροτήματα, έστω προς όφελός της. Προέχει το περιβάλλον. Πρέπει να μπει ένα φρένο, επιτέλους, στη μανία του κτίζειν και στο χώρο της Εκκλησίας.
Για μια θεολογία της οικολογίας που γίνεται πράξη με την απραξία του μη κτίζειν. Πρόκειται για πράξη ύψιστης ευθύνης και αγάπης προς τον άνθρωπο και την κτίση.

Τις φωτογραφίες τράβηξα σε βιότοπο στην λίμνη Κονστάνς στα Γερμανοελβετικά σύνορα, όπου βρέθηκα τον περασμένο Μάρτιο.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για τις πολύ εύστοχες παρατηρήσεις σας. Ας επισημάνουμε επίσης και την κακοποίηση, την οποία υφίστανται στο όνομα του νεωτερισμού και ενός "νεοβυζαντινισμού" πάρα πολλά μνημεία (αντικατάσταση ξύλινων κουφωμάτων, σοβάτισμα πέτρινων τοίχων, κ.ά.π.)

Ανώνυμος είπε...

μπραβο μπραβο μπραβο πες τα

panagiotisandriopoulos είπε...

Αγαπητοί μου ανώνυμοι,

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά νομίζω ότι λέω το αυτονόητο για τους καιρούς μας. Δεν διατυπώνω καμία σοφία. Άλλωστε τα έχουν πει τέλεια θεολόγοι και αρχιτέκτονες μεγάλου βεληνεκούς. Το θέμα είναι να περάσουμε από την θεωρία στην πράξη.

Όσο για την κακοποίηση μνημείων στις μέρες μας, αυτό οφείλεται κυρίως στην ασχετοσύνη των εκκλησιαστικών παραγόντων οι οποίοι θέλουν να επιβάλουν το δικό τους γούστο στους ναούς.
Μέγα το θέμα!
Κι αυτό απαιτεί υπέρβαση του Εγώ που επιθυμεί να προβάλλεται ασυστόλως.

Χαίρετε!

Ανώνυμος είπε...

ωραία η τοποθέτηση σας.
συμφωνούμε απολύτως!είναι ανάγκη ο νεοφιλελευθερισμός και η επιχειρηματική λογική να μείνους έξω από την πρακτική των εκκλησιαστικών ταγών.
όπως σωστά λέτε υπάρχουν ήδη πολλοί ναοί και πάρα πολλά οικήματα για να στεγασθούν όλες οι δράσεις της εκκλησιαστικής ποιμαντικής.
ωστόσο ίσως ξαφνιαστείτε όταν μάθετε πως μια συνιστώσα της ασκητικής πρακτικής των ορθοδοξων μοναχών μπορεί να επηρεάσει αποφασιστικά την κατάσταση του περιβάλλοντος.
και αυτή δεν είναι άλλη από την αποχή από το κρέας!
΄περισσότερα στοιχεία :
http://misha.pblogs.gr/2008/05/o-no-1-tropos-gia-na-bohthhsoyme-sth-swthria-toy-planhth.html

Related Posts with Thumbnails